kitaplar.. erendiz.. kadınlar.. çocuklar.. ve martılar da uçsalarmış keşke o zamanlar..

bak nasıl gönlüme göre oldu..
leylak dalı bir mim başlatmış..

kitaplığımın önüne geçtim..
saydım yaşıma kadar..
malum benim kitaplar kaplı..
hemen bilemedim hangisi..
"erendiz atasü.. kadınlar da vardır" kitabım...

yaşımın sayfasına geldim..
ilk paragrafı alıntılamam gerek..
bir de ne göreyim..
kocaman üç tane ünlem kondurmuşum..ilk cümlenin yanına..
 =)..

"Gülşen zaman kıtlığı içinde yaşıyordu.. hep acelesi vardı.. ir yere ya da ir şeye yetişecekti.. koşardı hep..yavaş yürümeyi unutmuştu.. hep aynı anda en az iki işi irden yapma zorunluğu .. hiçir şeyde tat bırakmıyor..ertesi sabah sekizde ameliyata gireceksen ..gece üçte türlü maskaralıklar yapan bebeğini bağrına basabilir misin.."

yorgunmuşum demek..
içselleştirmişim..
vakitsiz kadını.. iki elde iki sorumlulukla uğraşan kadını..

aslında şu anda da içselleştirmiş durumdayım.. =)..

erendiz atasü.. benim çok sevdiğim biryazar.. bu bir öykü kitabı.. ama benim favori  atasü kitabım..bir roman.."dağın öteki yüzü"dür..

merak ettim başka nereleri işaretlediğimi..
bir derleme yapayım..

"analığın evlatlardan başkasını dışlayan içine kapanıklığı her zaman biraz ürkütmüştü Gülşen'i..derin mavi suların .. dalgıcı vurguna çağıran çekiciliği giiydi analık.. evlatlar uzaklaştıktan sonra insanı hırpalanmış.. uyumsuz.. sakat bırakan..kendini kaptırdın mı.. kurtuluşu yoktur bu işin.. "

"ne aç bir canavardır o çamaşır.. ya da ulaşık leğeni.. kıvılcım gii bir yanıp bir sönen sevinçleri nasıl yalar yutar.. yutar da gene doymaz.. ilk yılların ir erkekle birlikte olma mutluluğu.. sonraları analığın sıcaklığı yorgun kollarından süzülüğr ..kirli sulara karışıp akar gider.."

"yaşam .. bir yığın çabucak bozuluverecek dengelerden oluşan bir tahteravalli sanki..."

" onların yazgısını aylık gelirleri belirliyor.. bizimkini ise aylık gelirimizle kadınlığımız.. eskiden epey kitap okurdum.. yani bebek doğmadan.. daha doğrusu evlenmeden önce.. Simone de Beauvoir ..filan.. Nemide hanım Simone de Beauvoir'ı duymamıştır bile.. ve ben ve nemide hanım şimdi hepimiz aynı çizgideyiz... "

kitabı kızına adamış yazar..
ilk baskısı 1983 ikincisi 1984 yılında yapılmış.. ben o zamanlar zorunlu hizmette.. ömer seyfettin ve kemalettin kamu dışında yazar.. kaşağı dışında romanın bulunmdağı tek kitapçının olduğu kasabada idim.. kaçırmışım..
neyse ki 1997de bu baskıyı yakalamışım..
97 çekirdek iki yaşında..
97 .. 21lik ilkokul birde.. fiş cümle yazıyoruz.. mutfakta.. bir yanda çorbayı karıştırıp.. diğer yandan.. atatürkü..çoook se.. vi.. yo.. ruz.. diye yardımcı olmaya çalışıyorum..
arkasından atatürk.. bi..zeeee... çok çalışın .. de.. diii...
akşam hastane dönüşü yorgun  eve geldikten sonra..
birbirimizi yiyoruz..
yemek hazırlandığında.. tokuz aslında.. bıraksalar uyuyacağız.. 21likle beni..

onbeş yıl sonra yapılan bir yeniden basımın önsözünde..
yine çok içselleştirdiğim bir cümle var ..

yazar kendi eski öykülerindeki acemiliği fark ediyor ve düzeltmek istiyor..
ama sonra vazgeçiyor..
sadece bir öykü ekliyor.. işte bu konuda..

"istedim ki okur diğer kitaplarımı okumuşsa, bu yapıtlarda yazarın olgunluk çağına doğru kendi yazma yeteneğini şalkınlıkla keşfeden henüz genç bir kadındn.. başlıca yaşam amacı , şenliği ve kaygısı edebiyat olan bir insana dönüşüm serüvenini izlesin..."

nesini içselleştirdim.. elbet.. " yaşam amacı şenliği ve kaygısı edebiyat olan.. bölümünü..


teşekkür ederim leylak dalım..
yaşamın geride kalan bir bölümüne götürdün beni..
kitaplığın rafından alıp..
uçurdun..
minik yanaklı..uykulu gözlü..
pijamalı çocukların olduğu bir zamana..
erendizin tairiyle..
tadını çıkaramadığım zamanlara..
ama o halleriyle bile tatlıydılar.......