hala şeiçindeğil.. bu kezdegeiçinheiçin

bindokuzyüz altmış..
cemal bey emekli olur..
edilir..

sindiremez.. depresyona girer..
maraştalar.. saime hanım da öğretmen..
okul yılı bitince ancak.. ayrılabilecekler memuriyet nedeniyle geldikleri bu kentten..
cemal bey kendini odasına kapatır..
yemez içmez..
sonunda bir sabah saime hanım kısacık etekli..
fırfırlı kilotlu uzun kara saçlı kara gözlü tombul ataleti salıverir odaya..
kapısını aralayıp..

bir süre sonra elele çıkarlar cemal beyle atalet odadan..

okul yılı bitince.. tayin ister saime hanım..

ama istanbula der cemal bey.. ailem kardeşlerimin yanına gideceğiz..
ve ben roman yazacağım der..

saime hanımın bir meslek içi kursuna katılması gerekmektedir..
kırk günlüğüne ankaraya gider oğlunu da alıp..
cemal bey de ataleti alır.. istanbul’a nadide hanımın evine gelirler..

saime hanım bakırköyde bir liseye atanır..
o okula yakın bir ev bulma telaşında cemal bey.. karısı ve oğlu gelmeden..
bulur da.. evi eşyalar gelir.. yerleşir..

bu arada atalet hanım..
günlerce..
halalarının yanında gündüzleri yalnız kalır..

sonunda saime hanımın dönüş günü gelir çatar..
herkes hazırlanır..
atalet hanım giydirilir.. taranır kolonyalanır..
haydarpaşa garına gidilir..

tren gelir..
durur..
saime hanım atlar perona..
gözleri bir tek kızını görür..
diz çöker yere.. açar kollarını..
seslenir.. atalettt diye..
o da aynı özlemdedir diye inanarak..

atalet hanım bakar..
bakar..
a..
der..
annem..
ve arkasını döner..
saime hanıma..

saime hanım bunu anlatırken ne karar hüzünlenirdi her seferinde..

zorlu başlayan çocukluğundan beri zorlu ilerleyen yaşamındaki..
aslında oturt koltuğa .. hatta o bile yorabilir.. uzanmasını sağla..
ipekler giydir.. meyvelerle ufak lokmalarla besle..
öyle bir “letafet” örneği .. narincik bir kadın iken..
dik..
dimdik..
katı ve rasyonel bir çalışan kadın..
güçlü kadın
idealist kadın olma özelliklerini giyinmiş..
ve gururla taşımış saime hanımın..
en hüzünlendiği anlardan biriydi bu.. anısı..

evin tek çalışanı olarak yaşamını sürdürmek zorunda bırakılmışken..
çocuklarının geleceği eğitimi yaşam konforunu sağlamak zorunda bırakılmışken....
bu nedenle mesleğine daha da çok asılmasının gerektiğini bilirken..
çocuğundan gelen bu üç yaşa özgü sansürsüz sitem..
ne çok üzerdi onu..

her seferinde özür dilemek isterdim ondan ..
sırf bu yüzden..

sonra..
kendisine uğrayan ve uğramayan kadiköy vapurları nedeniyle var oldu literatürümde.. haydarpaşa..
oraya uğramayanları severdik..

sonra kendi meslek hayatımdaki..
zorunlu hizmet çekilişi için bindim o trene..
bir ömür sonra..

bir kez daha var..
sonra..
bugün olsa binmeyeceğim..

budur..



bu da böyle bir haydarpaşa anımızdır..

bu da bana saime hanımın idealizmini..
az biraz da karamizahını anımsatan bir çağrıdır..

Vidivodo.com : okan bayülgen haydarpaşa - açık mektup  Etiket: tv show