cennethanımbenimle yaşıt

erken başlamış kadınlık yoluna çocukları kocaman..
holandaya göçmüş biri.. yanına gitmiş cennet hanım..
az durmuş.. sonra bana iş bulun demiş.. duramam ben çalışmadan..
bir soğan serasında işe başlamış.. mevsimlik işçi olarak..
lale tarlalarında çalışıyormuş..
cennet hanım toprağa alışık..
bir de şu servis yolunda gitmeyi başarsaymış..
ama kayıvermiş yoldan dışarı.. takla atmış..
cennet hanım.. holandadan bize rehabilitasyona geldi.. hollanda dilini ya da fransızcayı bilmediği için.. orada uyum sağlayamamış..
iki yıldır.. haftada üç kez ziyarete gelebilen kızı ve yılda iki üç kez izne gelen oğlu dışında.. bir kez de bir erkek kardeşi gelmişti o da yakın zamanda..
ziyaretçisi yok.. iki yılbaşı geçirdik birlikte.. klinik partisinde..
kendinden sonra gelip partide oynayabilenleri izledi.. ama ses etmedi.. yüzünün hiç ifadesi yok cennet hanımın..
bazen gözleri içine doğru kaçar gibi olur.. o zaman anlarız morali bozuktur.. ama nedenini bilmeyiz.. ketumdur cennet hanım..
bir tek  kez o da son zamanlarda tedavi salonunda.. kendisinden sonra gelip paralelbar dediğimiz yürüme alanında yürümeye başlayan bir hastayla ilgili öyle bir kıskançlık tepkisi verdi.. ki.. şaşırdık.. kıskaçlık insan yüzü olarak kalıba dökülse.. o andaki cennet hanımın yüzü olurdu işte.. şaşırdık elimiz ayağımız karıştı.. bulamadık diyecek bişey..
cennet hanımın odası ferah geniş.. yatağı rahat geniş..
televizyonu var..
personel de hemşireler de ekip seviyor onu.. tekerlekli sandalyede hemşire bankosuna çekip sohbete katıyorlar.. bazen ben de bankoya dayanıp hastalarla ilgili bilgileri denetlerken onun gözlerini hissediyorum üzerimde.. cennet hanım nasıl diyorum.. hemşirelere.. iyi diyorlar.. dönüp gülümsüyorum.. evet o her zaman iyi.. öyle olsun..
ama ne var ki işte biz oturtmadan oturamıyor..
eline doğru aparatı bağlamadan yemeğini ufak lokmalar halinde  önüne koymadan yiyemiyor..
ama o yemeği nasıl keyifle yiyor.. olmuş olmamış tuzsuz.. yağsız demiyor..diğer hastalar gibi bir kez şikayet etttiğini duymadım..
aparatı özel dizayn ettirdik de.. içine çatal bulamadık.. uzun süre
piyasada kolay bükülen okul ve hastane yemekhanesi tipi çatal kalmamış.. onu farkettim..
özel bi açıda bükülmesi gerek.. hafif olması gerek onun çatalının kaşığının.. nihayet kalın ama haif bir taneyi bizim teknisyen büktü eğdi yaptı da.. başladı işte kendi yemeye..
bi kadını yedirmiyo musunuz demeyin.. re- habilitasyon.. yeniden beceri kazandırma.. amacı hastanın yapabildiği her şeyi yapması anlamına gelir.. ellerini kollarını kullanamayarak geldi bize.. yüzün kaşınınca başka birinin gelmesini kaşımasını  beklemek ne zordur.. bilemzsiniz.. aklınıza da gelmez.. gelmesin de.. gerek yok.. hayatla.. canlı olmakla ilgili genel memnuniyetinizi çok düşük tutmayın yeter ..
bir başka hastam aynı aparatı kullanarak yemeğe başlayınca.. oh demişti.. başkası yedirince böyle olmuyor.. çorba bitene kadar çorba veriyolar.. sonra diğer yemek sonra diğeri.. insan kendi yerken biraz köfte atıyor ağzına biraz salata.. değil mi ya..
kitaplarda yazmaz bu.. hastaları dinlerken öğrenilir..
o zamandan beri biz sorarız hastalara hangisinden vereyim diye..
işte cennet hanım da.. artık burnunu kaşıyabilince.. yemeğini kaşıklayabilince.. kendi yapıyor.. yapmalı.. televizyon kumandasını da kullanıyor.. kanal değiştiriyor..
bir gün odasına girdiğimde..aparat tepsinin yanında.. tepsi hala önünde..
ama önlüğü de önünde ve üzerinde yemek lekeleri vardı..
personel çıkardı aparatı ve onu da bakımını yapmadan gitti sandım.. ki asla olmaz öyle birşey ancak başka bir odada acil bir sorun olursa olur..
bıraktılar mı seni dedim.. üstünü düzeltmeden..
ben çıkardım dedi..
gülümseyerek.. elini ağzına yaklaştırmış.. aparatı sabitleyen cırbantı dişleriyle tutup açıvermiş..
nasıl muzur bi başarı ifadesi gözlerinde.. bir tek kez ifade gördüm.. cennet hanımda.. yok iki..
cennet hanımın kazada yaralanan yeri boynu.. hem çok yukarda hasarı hem de çok ağır..
kızı bir kez sordu .. annem düzelir mi diye.. kendisi hiç sormadı..
hastalarım düzelecek miyim demez zaten.. ne zaman yürürüm derler..
onlar hep emindir yürüyeceklerinden.. tek bilmek istedikleri zamanıdır.. yakınları sorar. yürür mü diye.. onlar şüphelidir.. zaman ve para hesabı telaşındadır..
cennet hanımın saçlarının beyazı burada arttı.. kumral beyaz tenli bir kadın aslında.. biz yaptık ilk saç boyasını koleston bilmemkaçla..
cennet hanımın aynası biziz..yeni pijamalarını hemen farkeder beğeniriz.. çoraplarını.. bazen bileğinde bir maşallahlı bilezik belirir.. bazen bir kolyemsi muskamsı bişey.. onları da saçının boyasını da.. biz görürüz.. söyleriz..
süslenmişiz cennet hanım pek yakışmış.. derim ben yüksek sesle neşeli olmasını istediğim bir tonda.. dahiliye uzmanı da.. cennet hanım her zaman şık bakımlı der.. cennet hanım gözlerini kaçırır.. tişekkür ideğrim der..
cennet hanım bir de her vizitten sonra aynı tonla.. tişekkür ideğriiim der.. her vizitten sonra ben odadan çıkarken teşekkür eden başka hiç hastam olmadı benim..
böyle hastaya günlük vizit de zordur..
bir değişiklik bulmak.. bir iyiye işaret bulmak yorumlamak zordur..
ben bile takılıp şakalaşacak bişey bulamam..bazen..
bir kez.. nasılsın dediğimde hastayım ki burdayım dedi.. ters..  felcini kastederek .. o zamandan beri..
ufak tefek sorunları severim o yüzden çözecek bişey .. çabuk hallolacak bişey.. ama aynı zamanda tutunacak birşey.. bileğinde hafif bi şiş.. poposunda minik bir kızarma.. alnında ufak bir sivilce.. olsun.. düzeltelim sevinelim..
cennet hanımın tedavisi artık sonlandı. ilerlemekaydedemiyoruz…
bir bakım evine nakledilecek işlemleri bitince.. holandada.. beklerken yine tedaviye devam ediliyor elbet.. hem de hiç sallamadan.. onun inanılmaz azimli bir fizyoterapisti var..
saatini bile şaşmıyoruz..
geldiğinden beri bir kez çok ateşlendi.. solunum sıkıntısı da eklenince başka bir hastaneye nakledildi.. düzeldi geldi..
üç gündür çok ateşi var cennet hanımın..
inmiyor..
soğutuyoruz.. ilaç veriyoruz.. odasında hiç yalnız bırakmıyoruz.. ama bu kez nedense ben tedirginim.. tetkikleri sürüyor.. tanısı konulamadı daha..
da düşündüm.. kadın öyküleri yazardım ben.. ama cennet hanımı yazmayı hiç düşünmedim.. onun öyküsünü öğrenemiyorum.. ketum ya.. onun öyküsünün arkasını bile yazamıyorum.. yakınları da ketum..
mesela kocası nerde.. öldü mü.. ne zaman .. bilmiyorum..
bu kadar uzun zaman kalıp bu kadar kapalı kalan tek hastam cennet hanım..
o yüzden en azından varlığı bilinsin diye yazdım..
***************
“bazen başına böyle şeyler gelir.. sonra da hayatının geri kalan kısmını sürekli bunları düşünerek geçirirsin.. eğer kafandan atmaya çalışırsan daha beter geri dönerler.. sana hiç rahat vermeyen bir huzursuzluk veya cevabı olmayan bir soru halini alırlar ve hepsini yeni baştan tekrar yaşamak zorunda kalırsın”
hannahtinti..insan çatlatanhayvanöyküleri..
***************
buldunuz mu cennet hanımın öyküsünde.. hayatla .. araba kazası oladan elimiz kolumuz çalışırken de.. yaşadıklarımızdan bir iz..