CUMARTESİ KOLAJI..

geçen cumartesi..

sabah sabah bebeler üşümesin diyerek ortalığı karıştırıp alel acele bir afiş hazırlayıp..

gelen eleştirilere rağmen.. renk çok.. kim götürür nası olur ..

gibi sorulara rağmen..

afişi postalayıp keyfe gittim ben..

ecem lalem ..

ağlamalarıma daha fazla göz yumamadılar..

hem balık hamsi geçmiş.. demelerime..

minik turplar sayıklamalarıma ..

hem de onları çok özlemiş olmama dayanamadılar ve bana şefkatli kucaklarını açtılar..

işte bu kucaklarda beslenip büyüyor van için örelim kampanyası da..

ben ağlaşıyorum sizler şefkatli kucaklar örüyorsunuz..

benden süper dilenci olur..

bizim evde bir "medine dilencisi gibi ağlaşma" derlerdi..

demek ben o zamandan başlamışım..

nefis bir akşam üzeri idi..

şuşute frufrue edildim yani okşandım ve tüylerim kabartıldı..

sağolunuz..

ertesi gün.. yine buduarda idim.. o minik kredeki mor tüyler ordan.. =)

sonra.. 

bu ara okuduklarım..

üstüste gerilim..

patricia cornwell buz yatağı.. cıxx.. olmamış patricia..

ahmet ümit beyoğlunun en güzel abisi.. cıxx.. olmamış içinde gezi.. içinde sokak çocuklarının insani tarafları.. olmamış..

hele bir cüceli paragraf var.. beberuhi ve yedi cüceler dahil bilinen tüm cüceler için kullanılan ifade deyim deyiş tek paragrafta.. saydım yedi farklı şekilde cüce demişti.. bir tek şu esprilerden eklenmemişti..

hani var ya.. adam o kadar zayıftı ki.. pijamasında tek çizgi vardı..

yani okurken şöyle oluyorsunuz.. tamam anladım kısa da ne kadar kısa olabilir ki.. a... s.... diyorsunuz .. 

işte o an kitabın havada uçması sahnesi idi.. ama.. patasanaya saygı.. dedim.. ve devam ettim.. süründürüyorum..

ben yazarların bizim gerçekten atal olduğumuzu düşündüklerini sanıyorum..

aptal veya yedi yaş altı..

neyse..

bir ara venüse başladım..

bi parmak göreyim diye..

pek güzeldi ilk giriş..

heyecanla daldık bir kadınlar dünyasına..

bir geçmişe dur bakalım ağzımızda ne tad kalacak..

sonra..

aslında bu kadarcık kolaj bile mucize..

zira o kadar o kadar fena ki trafik ve ben bu ördüklerimizle ilgi sayfayı düzenlemekle ve yazışmakla o kadar oyalanıyorum ki ve elbette murphy boş durmadığından ..

klinikte o kadar başlayıp yarım bırakmak zorunda kalıyorum ki.. her yaptığımı..

fotoğraf bu kadar bu hafta..

yazı da bu kadar.. 

zira etrafımda kırk kişi.. 

ever.. murphy çalış bakalım...

siz en iyisi şuna bi bakın.. 

http://atalet.blogspot.com/2013/11/sefkatle-ilmek-ilmek-buzlari-eritelim.html
bi de sayfanın tepesindeki anketi doldurmayı unutmayın eğer şefkatle ilmek ilmek dokuyanlardansanız..

ve bu arada altmış kişiyi geçtik hatta teklifler de aldık.. =)