eboplar .. ekoklar.. a=c b=c ler.. martılar canıtınlar ve yalnızlık hakkında..

kafamdan çok şey akıp gidiyor..

kafam sözcüğüne kızmıştı dilek hocam..

aklımdan desem..

ama işte benim aklım kafamda..

ve karışık aklım..ve kafam..

ordan oraya zıplarken yolunu kaybetti..

o yüzden yazıyorum..

çünkü bilmediklerimi bildiğimi.. 

kaybettiğim akıl silsilemin yolunu yazarken bulabilenlerdenim ben..

size de okuyup eziyetlenmek.. 

bloğa da sırtında bu yükü taşımak düşer.. 

blog bu işten kaçamaz..

ama siz şimdi terkedip kurtarabilirsiniz kendinizi..

öyle çok isyan edilesi.. 

kızılası.. vura vura dövüne dövüne verdiği acı ve keder.. 

neredeyse akıtılamayacak şeye tanıklık ediyoruz ki..

ve iki yüzlülüğe ve aptal yerine konulmaya..

uğruyoruz ki.. 

eskiden bilmez duymazken.. fırtınanın tam ortasında bile daha sakin kalırdık..

tercih ediyorum zamanında kovalana kovalana.. taksime yürümeyi..

bugünkü yürüyüşleri ya da onları yorumlayanları izlemeye..

daha güvenliydi hayat..

kendi yaşamım kendi ellerimdeydi..

yaşam bir matematik işlemi.. denklemi değil elbet..

her boyutu ve her yüzeyi iyi ve hoş değilse.. tadını alarak yaşıyamıyoruz..

 sadece kişisel eksiklikler ya da yaşananlar değil..

dünya vatandaşı ülke vatandaşı şehir yaşayanı .. meslek grubu.. hemcinsler..

herşey bağlıyor insanı..

 dolapta yaşamıyoruz..

dolanımdayız..

sürtünüyor.. akıyor değiyoruz birbirimizin yaşamlarına..

elektron alış verişindeyiz daima..

bunca haber ve haberleşme sistemi içinde akıldan ve dolayısıyla kafadan geçenler..

eğer şefkat duygusu .. 

empati olarak amerikalılaştırılıp.. 

yabancılaştırılmasaydı.. 

hala birbirimize şefkat gösterebilir miydik..

bu hissettiğim şefkat duygusunu taşımayan insanlar ile anlaşamadığıma göre.. 

kendimi herhangi bir yolsuzluğa karşı çıkan herhangi bir gruba ait hissedebilir miyim..

ortalıkta acı veren şeyler yaşanırken .. 

ağız tadımız kaçıyor diye.. 

kendimizi korumaya başladık evet.. 

ben de kaçınıyorum bazı söylemlerin kulağıma gelmesini engelliyorum da..

bazı büyük olaylarda içimde oluşan kocaman hofff duygusunu nerde nasıl tüketeceğim..

liberal ve demokrat olduklarını söyleyenler.. 

bazı söylemlerinin kulağa akla ne kadar faşist geldiğini biliyorlar mı..

hayvan severlerin et yemezlerin ve tüm "bir şeye" değer verenlerin.. 

değer vermeyi bildiklerine göre .. 

herşeye nasıl sırtlarını döndüklerini dönebildiklerini bana anlatabilecek kimse var mı..

kelebek etkisi diye dudaktan dudağa dolaşan şeyin içini içeriğini anlayan var mı...

parmak göze girmeden ya da odun kafaya inmeden önce.. 

akıllı insanların konuşmadan durmaları .. 

ancak sonra tepki verip tepkilerine çok yandaş buldukları için.. 

benim onlara kızmam .. 

kötü bişey mi.. 

yoksa.. onların suskun zamanları hainlik mi.. 

tüm bu   sorulardan anlaşılacağı üzere. .. 

kendimi çok yalnız hissetmeye başladım..

geçenlerde patron.. 

o istanbullu dedi yalnız hissettim birden.. 

etrafımdaki herkesin bir memleketi memleketlisi var.. 

bir ben.. istanbulluyum deyince.. derin soruşturmalara mazruz kalıyorum.. 

aslen.. nerelisin 

onu boşver de anan baban nereli..

sonra her kim olursa olsun birinin canı yandığında..

 etrafımdakilerin çoğunluğunun.. 

o canın karşı tarafından söz etmesi.. 

bu da beni yalnız kılıyor.. 

kavramların zıddı önemlidir.. insanların değil..

esmer acı çekerken.. 

hee o da hep sarışınlarla dalga geçiyordu bakalım görsün şimdi diyenler.. 

canımı yakıyorlar benim..

eskiden insanlar insana değer verirdi .. 

insanın insan olmak için verdiği emeğe.. 

öğretimden faydalanmak için gösterdiği isteğe..

 iyi davranışı görünce alıp kendine de katma çabasına.. 

şimdi çaba salaklık.. 

o yüzden olduğn gibi.. bildiğin gibi.. 

dangır dungurluğunla ol'maya çalışanın da ol'muşun da tepesinde.. 

kim gibi olunmak istenen kişi..

yaşamın kriterleri ne.. herkes biliyor artık..

çalışan üreten.. değil.. 

yolunu işini bilen.. 

sırtına geçirdin mi herkesteki gömleğin bir üst modelini..

 insanlıkta da terfi etmiş sayıyorsan kendini..

dün bi arkadaşım ..

 "oğlum bana .. bu senin gösterdiğin şeye şaşırmıyorum da anne ben senin hala şaşırabilmene şaşırıyorum dedi".. diye anlatıyordu..

ben şaşırmıyorum ..

bir başka arkadaşım da "ben artık yaşantıma sıkıntılı hiç bir kişi ve şeyi almıyorum.. hatta atıyorum öylelerini "dedi..

ne güzel..

onun adına ben çünkü bunu hainlik sanıyorum hala..

bak notlar almak ne çok işe yarıyor..

kanat atkaya mesela.. 

demiş ki.. 

taksimi filan bırak ta 

sen ahmeti biliyor musun 

çocuk işçi ahmetin. iş kazası ile kadası preste ezilince.. 

patronu trafik kazası geçirmiş bu diye hastaneye bırakıp kaçışını yazmış..

sonra 8 martta kırmızı güllerle kutladığımız kadınlar günü var ya hani.. 

amerikada bir yangında yanan kadınlara adanan sekiz mart.. 

eh işte daha yeni.. 

uzakdoğuda yanmış bir fabrika da yine.. 

en güvensiz şartlarda çalışanlar ucuza çalışanlar ölmüş duydun mu..

hangi markalara bulaştı ki kanları onların..

hangi markalar bu sene üretimi pahalıya geldi diye bu ölen işçiler.. yanan ürünler nedeniyle..

 ne kadar zam yapacağını düşünüyor..

kırmızı rujunu sürmüş.. kadın haklarını dibine kadar kullanan bir sürü ürün müdürü..

afgan kız öğrenci eğitim hakkım .. 

konuşma hakkım.. gezme hakkım var diye yazınca bloğunda.. 

taliban tarafından kafasından kurşunlandı ya.. 

şimdi düzeldi de.. aynı durumdakilere ses oldu..

dilan kafasına yeyince gazın kapsülünü.. acaba.. 

hazır düzelmiş de.. 

çok sevindim..

başka ezilenlere ses olur mu ki..

ben her ses verene yetişebilir miyim ki..

peki.. 

de bakalım blog..

duydun mu sen..

az kalsın işten işçi çıkarma stratejisinin püf noktalarının seminerini düzenliyormuş devlet..

he..

toplumun bireyi.. bireyin toplumu suçlaması.. 

görev ve duyguların havada uçuşup durması.. 

ama el yakan kor gibi kimsenin alıp sahiplenmemesi..

canımı yakıyor..

birşey görüyorum.. 

dönüyorum yanımdakine.. 

bak diyorum görüyor musun.. 

ama gelen cevap her zaman canımı yakıyor..

ben a cephesine  bunu reva görmüşler dediğimde..

cevap hıh b cephesi  olsaydı kimse bişey yapmazdı.. 

dediklerinde de üzülüyorum..

a ve b ve c ve ben 

hepimiz temel haklarımızla birbirimize bişey dayatmadan dayatılmadan yaşayamaz mıyız..

ekoklarda.. eboplarda.. olmaz mı ?? 

her cevaba her söyleme itiraz edecek.. 

benim hak anlayışıma uymayan bişey bulunuyor illa ki.. ait değilim.. 

ama ait olmamaktan suçlu hissediyorum kendimi..

azınlık bile hissetmiyorum .. artık sadece yalnız hissediyorum..

buna rağmen deli bu gönlüm seviniveriyor..

uzun süredir dişe dokunan hiç bir şeye değinmeyen .. 

suya sabuna dokunmayan.. 

eğitimini birikimini abidik gubidik harcayan   birisi doğru analiz edince.. 

neyi mesela.. kırmızı ruju yasaklayanları.. ve tepki veriverince.. 

seviniyorum..

birilerinin alkolü yasaklamaya kalkmasına kızarken..

 ama alkolün de en usulsüz satıldığı ülke burası dediler mi..

 onu da evetliyorum.. 

doğru.. 14 yaşındaki çocuk'sun her biri büyük rahatlıkla alıvermişlerdi.. tekel bayiinden içkiyi..

evet kötü anne ben bunu baya sonra farketmiştim ne var. 

sanki herkes.. çocuksunun yediği her haltı biliyor mu..

 biliyorum sananlar.. şaşarım aklınıza.. 

ama işte biz ergen olmayanlar zaten yaşamı düzenlemesi.. 

yaşamın düzenini koruması ve yaşamın düzeninden kayif alması gerekenler..

benim aklım da kafam da çok karışık.

saplar samanlar hepsi karışık..

içimden gelmiyor .. yaşamın keyiflerini yaşamak..

böyle..

yeni bir laf duymaktayım sağdan solda..

"hiçbirimiz..  hepimiz kadar güçlü değiliz.."

güzel. iyi ala hoş.

ama ben o "hepimiz" içinde yerimi bulamamaktan korkuyorum zaten..

kişisel acısını.. diğerlerinin acısı kadar önemseyen.. 

ve acı karşısında şuurunu kaybetmeden mantıklı tepki ve tutum sergileyenler..

gelin ve beni bulun lütfen..

çok yalnız hissediyorum kendimi....