atalet bilog.. doğum günü.. yaradılış.. kıyamet.. ve diğerleri..

kediler kutulara girmeye bayılırlar..

bebekliklerinde kardeşleriyle sıkışıp yatmalarından kalma bir zevk olsa gerek.. ama çok sevimli görünürler..

kediler elektronik aletlere sokulmaya tepesine tünemeye bayılırlar..

standby durumda bile sıcak olduklarından olabilir..

ama her şekilde kediler sevimli göründükleri için 

bu sokulma ve tüneme pozisyonlarında fotoğraflanırlar paylaşılırlar..

beden dilleri güzel zira..

ben bunu demeye gelmedim aslında..

ben kedilerin en çok her an maraza çıkarma ihtimallerini severim..

o yüzden de köpekçi değil kediciyim..

o yüzden evdeki şahane karakter pofiyi hep harcadım.. şaşkın şey diye..

yatıp karnını açmak..

gözünü dikip ondan ne isteyeceksin diye beklemek..

tabi ve tapınıcı haller..

hiç bana göre değil..

ne öyle sevileyim isterim.. ne de öyle davrananı severim..

ama ne zaman dişlerini pençesini göstereceği belirsiz.. canı isterse sevdirip istemezse uzak duranlar daha ilginç..

kabul ediyorum..

az mazoist bir durum..

ama karşılık verme şartı da var..

bu durumda hafif sadomazo eğilimlerim olduğu söylenebilir.

manevi tabii..

ve burda hafif önemli kelime..

altı mor flomasterle.. ayh.. ispirtoluyla çizili olan..

yoksa kuyruğuma basıldığında fena cırlarım..

ne diyecektim..

hah işte..

yıllar önce..

az sıkınca fazla uzağa kaçan..

diş macunu.. ketçap ya da daha hoş olsun hadi..

kamelya kokulu vücüt nemlendiricisi kıvamında..

fırlayıp atalete düşeli ben..

atalete dönüşeli ben..

ataleti yaratalı ben..

tam kaç sene olmuş.. 

altı..

kaynak:

az depresif.. çok alaycı..

pek eleştirici..

fazla sarkastik..

günlük anıları.. derleyip..

duyguları satır altlarına gizleyip..

çığlıkları paragraflara boğalı..

altı yıl..

bazen günde üç..

bazen haftada hiç..

yazı ekleyeli..

belki de en sansürsüz..

en kontrolsüz..

ekeli.. biçeli..

karşısına geçip seyredeli ben..

altı yıl..

atalet biraz ben..

biraz da canıtın az biraz da.. bloğun yazarı..

arada kuyruğum sıkıştığında..

şimdi atalet olsa ne derdi diye düşündüğümü.. ve onun sayesinde kuyruğu kurtardığım günlerim oldu..

kendime mühür alırken.

A kapitali alıp hatayı kasada farkettiğim..

dekorda monogram kullanmak istediğimde..

yine a kapitallerin peşine düştüğüm oldu..

diğer bloglardan farkı..

gerçek yaşamdan pek azının..

ataleti bilmesi tanıması..

sırf bu nedenle ataletin bir de blog feysbukunun olması..

önce depresif..

sonra buduarsal..

arada parluara uygun..

hatta abartırsam salon presyö kıvamında bir mekanı oldu..

bir sanal.. buluşma noktası.. düzensiz yazarak.. az biraz kan kaybetse de..

döne kıvrıla aynı yerlerden geçmekten başı dönse de..

burda işte..

ehlikeyif şemsiyesi altından yağmurdan korunamayınca..

atalete sığınan kadının..

günlüğü..

sayfa aralarında.. kurumuş çiçekler..

koparılmış takvim yaprakları..

gözyaşlarından buruşmuş kağıt mendiller..

kırmızı ruj izi kalmış peçeteler..

yemek tarifleri..

dergilerden koparılmış resimler..

fotoğraf kareleri..

mektuplar..

karıştırdıkça..

bunu gerçekten ben mi yazdım dediğim yazılar..

gerçekten böyle bir konuşma olmuştu dediğim anılar..

seviyorum seni.. atalet blog..

göbek bağımsın..

dış vurumumsun..

iç dalgamsın..

fırtına gözümsün..

çeyiz bohçamsın ..

dilek ağacımsın..

anı defterimsin..

foton terapistimsin..

şirincemsin..

iyi ki varsın..

...

bu arada eğer baştaki kedi konusu nedir derseniz..

kedidir kedi..