içinden deniz geçen şehir.. içinden şehir geçen kadın

şehir insanın ruhuna sızar mı??
var mı böyle bir yeteneği şehirlerin..
içinden dışna doğru taşar mı?..

heryerinden sarabilir mi insanı..?
kolları varmış gibi..
sıkıştırmadan ama sahiplice..
heryanından dolanıp..

evet..
huzurla.. sevgiyle.. çevrelenince.. oluyor..
dün oldu bana..

hala üzerimde sanki denizden sıçrayan su damlacıkları gibi bir pırıltı..
sedef tozuna bulanmış gibi..
içten aydınlatılmış gibi..

bu kadar bütünlenebilir mi görsellik.. ses..koku..lezzet ve içten taşan duygular..
beş duyu.. bu kadar uyarılabilir mi..
teni bile ihmal etmeden..
su damlacıkları ile okşayarak..

ay mı istersin iki yanında istanbul.. önünde boğaz..
inci beyazından sarıya.. sonra kırmızıya dönüşüp..
kaybolurken..
yanındaki gökdelen.. ışıklı pencerelerinin minik çizgileriyle..
sanki aya dayanmış merdiven gibi..

havai fişek mi istersin.. her köşeden..
fenerbahçeden yükselen de.. ortaköyden.. çubukludan..
sonundan boğazın..
kaç kez..
kaç gösteri.. yapabilir sana..

kulaklarda ispanyol ezgileri..
kahkahalar.. sohbet.. sevgi sözcükleri..
kadehte buz gibi beyaz... tuzda levrek..
istanbuldan ayır gözünü iki ışıklı insan yanında..

dün gece..
yeniden ..eğlenmek değil .. huzur da değil..
tamamlanmak bütünlenmek duygusunu yaşadım..
tam doygun.. kediler gibi.. mırıl mırıl..

seviyorum kendi istanbulumu..
o istanbul kişilerle anlam kazanıyor.. güzelleşiyor..
sen baktıkça açıyor kendini..
ilgilendikçe ilgileniyor seninle.. sanki o da seninle var oluyor..
hissediyor sanki o da seni..

kadın gibi denmesi ondan..
tevfik .. fahişe demiş istanbula sis şiirine..
yaşlı ama hala güzel bir kadın der .. sevgili dostum..
bence tam dişi.. hayal gibi.. ama somut..
hem binlerce yaşında bir bilge.. hem maceracı bir genç kadın..

şehirler hep kadın mı bilmem..
bazıları bayağı erkek bence..
keskin.. sitemkar hükmedici hanedan şehirleri..

ama istanbul onca sultana..
erkek egemen kültürlerin konağı olmasına rağmen..
hep dişi..
kıvrımlı.. hareketli.. ilgili.. kuşatıcı.. bazen itici.. bazen karşı konulmaz çekici..
hep bağrına basacağı bir zamanı .. köşesi olan..

hepsi birbirine girdi..
içimde....
gök kuşağı gibi.. duyumlar..

bu ikincidir oluyor gerçi.. yakın zaman diliminde..
olduğum yerden gitmemek..
yerden az yukarda bir hamakta uzanıp öylece kalmak istedim..
sarılabildiği gibi.. belki istanbul saçlarımı da okşasın istedim...
istanbul kum olsun..sahilde sakin dalga olsun..
kuru yaprak olsun.. ben onlara karışayım istedim..

demek ki..
iyileşmişim..
iyiyim..