..

konuyla ilgili son resimleri..
ekleyeceğim buraya..
bir iki not ve..
ve kendi en sevdiğim en seksi bikinili resmimle son vereceğim..

mutlu yaşadılar diyebilirim..
hiç kavga ettiklerini görmedim.. duymadım..
cemal bey saime hanımı kaybettikten sonra bir buçuk yıl daha yaşadı..
altı ayını şuuru kapalı olarak..
son gününde sabah.. gözünü açıp.. bana..
bana burda kal diyorlar ama onlar saime aşkının ne olduğunu bilmiyorlar dedi..
sayıklıyor sandım..
ama o gün.. saimesinin yanına gitti.. haber verirmiş meğer..

karakterleri.. hiç uyumlu değildi..
saime ne kadar savaşçı ise..
cemal bey o kadar..
sadece lüksten ve güzelliklerden hazzeden diğer şeyleri yokmuş gibi ..varsayan hayaller ülkesinde yaşayan bir karakterdi..
cemalgürsel ile yakınlığı nedeniyle 60 yılında emekli oldu..
ve o günden sonra olabilecek en mükemmel ev erkeği olarak yaşamını sürdürdü..
saime hanım 31 yıl öğretmenlik yaptı..
ve yaş haddime kadar çalışmadım diye üzüldü sonra..

hep didaktik ve savaşçı oldu..
hep güvenilen oldu..
cemal beyin de.. güzeli ve sevgilisi oldu..
bize karşı sevgi duyduğu kesin ..
her ayrıntısında gizli idi davranışlarının ..
ama işte şöyle sarılan.. öpen..
seni seviyorum ya da beğeniyorum diyen biri olamadı..
en büyük ödül.. onun gülümseyerek..
onaylaması oldu yaptığımız birşeyi..
o da pek nadir idi..

tuhaf bir didaktizmi vardı..
siz leblebi gibi ortalığa dökülüp de ..
o durumdan kurtulmak için savaşmanın ne olduğunu bilemezsiniz derdi..
tuhaf uçlarda yaşardı..
ben kız çocuk istiyorum dediğinde..
ama şartlarımız elvermez diyen cemal beye..
ben şarka gitmem.. istifa edeceğim diyen kocasına..
"olur elbet.. ama önce benden boşanmalısınız " diyebilen bir kadın..
"BEN kız çocuk istiyorum dedim.. babası ille de siz olun demedim"
diyebilen bir kadın.. olarak..
kocasına.. ne kocacım.. ne sen.. ne de cemal diyemedi .. ömrü boyunca..
bir kez.. yüksek sesle ..ya da saygısız ..kötü bir şey söylemedi..

abisini anımsıyor musunuz.. avukat olan.. ve onun arkadaşı ile evleneni..
evlilik pek mutlu gitmedi.. saime hanımın öngördüğü gibi..
2 çocuktan sonra boşandılar..
ben o dayımı hiç görmedim bu nedenle..
saime hanım..
ben sana söylemiştim uyarmıştım..
arkadaşımı mutsuz etme demiştim dedi..
küstü.. küsüş 15 yıl sürdü..
bir sabah uyandığımda saime hanım ağlıyordu..
varlığını o gün öğrendiğim dayımın ölüm haberi gelmiş meğer..

ablasını hatırlayın..
hani abilerin senin ablan yok artık dediği ablayı..
yıllar sonra dayılarım evlendiklerinde.. ve ablaları ile barıştılar..
saime hanıma da.. "sen de görüş" dediler..
"siz ihtiyacınız oldu..
çocuklarınıza baktırmak için birer mürebbiye peşindesiniz.. gidip kadının kızlarını aldınız besleme gibi..
benim o zaman ablaya gereğim vardı artık yok "..
dedi..
ve görüşmedi..
ben bir dayımın olduğunu öldüğünde..
teyzemin olduğunu..
büyüdüğümde o öldükten sonra..öğrendim..

katı mı buldunuz..
dünyanın en yumuşak ruhlu insanı idi desem..
bir yeşil dalı bile yerde bırakmazdı..
desem..
korktuğu halde kediye köpeğe yemek su verirdi desem..
her bir öğrencisinin ev durumunu bilir..
gerekirse veliliklerini alır..
asla okulu terketmelerine izin vermez..
onları okutup meslek sahibi etmeden rahat etmezdi..
annler gününde bizim ev türneye dönerdi..
ve öykü hep bu"öğretmenim sizin sayenizde..." olurdu..
desem...

katıydı evet..
kendi duygularının yolunu değiştirmesine izin vermezdi..
duygunun onu zayıflatmasına izin vermezdi..

saime hanımın analizini yazsam.. yıllar alır..
ama..
evet o yüzden ara ara öykülerini ekleme hakkımı kullanarak.. bu öyküyü burda kesiyorum..



ayvalıktaki ev..



düğün resmi bizimkilerin..

bir de.. bu yazı dizisinin sonuna eklenecek.. bir....
şiirimsi..
ki bana çok şeyler ifade etti..
ben ama lamba kırıldı.. haftasında iken..
terapistimizle de konuştum bu konuda..
beni ne kadar etkilediğini anlattım..
bu hafta.. bana bunu getirdi.. sizin için yazdım diyerek..

"bir nefes kadar hafif..
bir nefes kadar ağır hayat..
o hayat ki..
eski bir lambada saklar kadın..
çocuk kalma arzusunu...

derken lamba kırılır..
anılar dağılır..
zaman saçılır..

geçmişten kalan son hatıra..
içindeki duvarı yıkar..
öldüğünde akmayan iki damla gözyaşı..
beklemiş gibi yıllar yılı..
taşar içinden.. yanaklarına akar..

özlem mi?
yalnızlık mı?
yitirilmiş bir annenin kucağı mı?
koşulsuz sevgisi mi?
bu kadar acı veren..
aklını kemirir durur".............

iki damla daha kaçtı.. yanaklara doğru okuduğumda..
düşündüm sonra..
ben artık her yerde erişkinim..
derdim..
annem ve babam öldüğü için..

ama bu şiirle anladım ki..
aslında beni çocuk yapan..
annemmiş..
annem ile bitmiş çocuk olma lüksüm..

yanarım yanarım..
o kucağı ..
şimdi ki aklım ve yüzsüzlüğümle..
kullanmadığıma yanarım..
hiç annemin dizine yatmadan.. bu güçlü kadına..
kendimin de güçlü olduğumu isbat etmeye çalışarak yitirdim yılları..
hiç onun dizine yatmadım..
çocukken bile.. ağlayarak.. teselli beklemedim..
beklesem de teselli değil..
kalkıp sorunu halletmem için akıl ve cesaret verirdi çünkü..
ama bir soluklanmadım bile o dizlerde.. ve kucakta..

kendimce.. ona yük olmadan..
hep onu gözleyerek..
ve eleştirerek..
ve çekinerek..
ve onayını aldığımda.. sevinerek..

belki o yaşamadığından.. şefkati..
veremedi de..
ama ben neden..
"şşşt kadın.. anneliğini bil.. bi sus bi dur.. bi saç okşa".. demedim diye..
üzülürüm.............
ben bir tek ona yanarım....................

..

****************
hadi hafifletelim ortalığı..
bikinili atalet demiştim.. sözümü tutayım...




yanılıp şaşırıp..
hepsini okuyana..
iyi dileklere..
beğenilere..
ve sabra en çok..
teşekkür..

bu arada..
ben.. elbet.. yaşamaya devam ettim..
hüzne kapılıp klavye başında katılıp kalmış değilim..
çalışmaya hatta çooook..
çalışmaya..
gezmeye.. müziğe..
iki kadın toplantısı.. bir iki sosyal etkinlik.. bir düğüne katılmaya..
ve bir sürü dividi izlemeye.. kadın öyküleri toparlamaya..
vakit buldum..
yarına.. özetleri..izlenimleri.. =P