kitaplarla meydan okunursa varım.. 5..

beni en mutlu eden kitap..
adını unuttum..
beni en mutlu eden kitap kendi başıma okuduğum ilk kitap olmalı..

daha önce anlattım..
ama anımsamak keyif veriyor..
çünkü beni sanki günlerin hep.. bugün istanbulu saran altın ışıkla aydınlandığı zamanlara taşıyor..

saime hanım ve cemal bey ben çocukken..
ne zaman seslensem..
ellerindeki kitabı ters kapatıp 'efendim' diyecekleri kadar çok okurlardı..

onların benden ayrı bir dünyaları varmış gibi gelirdi bana..
o dünyaya ait olmanın tek yolu kitap okuru olmaktan geçiyordu..

ilk kitabımı ilkokulun birinci sınıfının sömestre tatilinde okudum..
ilk kitap anım sobanın önünde.. halının üzerine karın üstü uzanıp ayaklarımı havada sallayarak okurken..
cemal beyin hadi dışarı gidiyoruz dediği ..
ve benim kitabımı ters kapatıp ..
'ben gitmek istemiyorum' dediğim güne ait..

bu cevabı verebilmek için ..
o kitabı ters kapatabilmek için ömür boyu beklemiş olmanın mutluluğu..

beni en mutlu eden kitap ilk kitabım..
ama adını anımsamıyorum..

posted from Bloggeroid