kuşlar kadar uçucu olsa da zaman.. ve iki an arası kuş uçuşu.. di mi canıtın..

anne olmanın iki heceli bir sözcük olmanın dışında bolca fedakarlık iyi programlanma ve öz saygıyı kaybetmeme dahil bir çok vasfı içinde barındırdığını biliyordum tabii..

ama her adem kızının anne olabildiği bilinirken..

fazla da dile getirmekten yana olmayanlardandım..

çocuks'un ilki.. daha ayını doldurmamışken ..

kutlamaya gelenlerin sohbetine müdahele etmiştim..

tamam işte çocuk işte bezler işte mama ve meme..

bu arada dışarda dünyada neler oluyor..

bu bendim..

ve ben böyle kaldım..

dışarda biryerler hep hayat devam etti..

diye girilebilir bir çarşamba yazısına..

çok hastaydım blog .. 

yattım kalıp gibi.. öksürmekten karnım ağrıyor..

diye başlayabilirdim..

izmir'den çok başımdaki eli akıllı telefonlu17 ergenden söz edesim var..

haksızlık etmeden çekiştirebilmek istiyorum..

diye girebilirdim..

buz pateni deyip geçmeyin..

paten bahane..

 kulis şahane diye spor dedikodusu yapabilirdim..

ya da esintili yazılardan birini yazabilirdim.. 

hatta inan bir zaman yazdığım çam altı okuma uyuma yazılarından birini aramak için girdim bloğuma..

düştüm çıkamadım içinden..

ne çok yazarmışım..

şimdi de öyle aksın dilerdim..

ama bu aralar fotfot lastiklik..pompalık dimağım..

zira itiraf ediyorum..

kendime ait zamanlarda bir azalma yaşıyorum..

sabahın köründe kalkıp..

evde hareket bereket..

usta tasviye.. ( hatta ustanın erken geleninden şikayet eder mi insan..

eder işte ediyorum)..

bahçe de yok ne önde ne arkada.. iskeleler arasında bazı ezilmiş çiçekler..

yorgunum hancı..

yol yorgunu..

o yüzden beynimi organize edip de dizemedim yanyana okunası sözcükler...

ne demişler..

"kuş ölür..

sen uçuşu hatırla..."