akıla takılan şarkı gibi .. ama şarkı değil de görüntüler.. ve canıtın doğmadan önce.. ve diğerleri..

hani insanın aklına bir şarkı takılır da.. 

döner durur ya..

kimi zaman da ya asla iki satırından fazlasını bilmediğiniz..

ya da hiç tarzınız olmayan ama kulağınıza..

müzik dükkanı hoparlöründen.. yanınızdan geçen araçtan dışarı sızan müzikten..

bir aşinalığı olan bir şarkıdır..

dönüp durur aynı iki dize.. ve sekiz ölçülük nakarat..

işte bende bazen bu bir imge oluyor..

bir görüntü.. 

daha doğrusu bir video gibi.. geçiyor gözümden aklımdan..

şu aralar da takılan birşey var..

dile takılan şarkıyı nasıl ki bağıra bağıra söyleyerek silersiniz dilinizden..

belki bu görüntüden de yazarak kurtulurum dedim..

dürtüyor çünkü..

ama sonu yok..

yani "fransız" videosu şimdilik..

zorunlu hizmete giderken ben.

bir çok kişi vah vah dercesine bakıp..

 hadi güle güle git demeye gelmişti..

daha bişey yaşamadığım için teselli edemiyorlardı..

ama teselli gerektiren bir durum yaşamaya gittiğimi biliyorlardı..

bu kişilerden sadece biri..

bunu kutlanması gereken bir şey olarak algıladı..

sanırım.. zira bana bir armağan.verdi.. ev hediyesi.. 

bir köşeleri yuvarlanmış kare şekilli tabak.. 

bir kafetiyer veya demlik uzunca boylu..

birkahve fincanı..

bir kapaklı şekerlikten oluşan tek kişilik bir kahvaltı takımı.

krem rengi idi..

ama üzerinde minicik kırmızı stilize desenleri vardı..

o zamanlar fransız tarzı diye birşeyin varlığını bilmezken de bana çok fransız gelen..

ama modern tasarlanmış bir takım...

demek henüz ..

insanların aklını "mor severim" diye yiye yiye bitirmemişim..
cesaret edip bana kırmızılı birşey almışlar..

bir pazar günü anımsıyorum..

iki kişilik kanapem.. pencereden dışarısı görünecek şekilde yerleşmiş..

kitaplığım.. üzeri dergi sayfaları ile kaplanıp üst üste yerleştirilmiş ilaç kolileri..

halım..

cemal bey'in süt almaya gidip de.. ispartalı yeni evli genç bir çift olan sütçü dükkanı işletmecilerine 

destek olsun diye..

memlekette annelerinin dokuduğu onların da tatilden dönerken getirip dükkanda satmaya çalıştıkları..

süt cemal bey'in elinde..

kırmızı ağırlıklı desenli rulo edilmiş ısparta iki ufak halı ise rulo yapılmış olarak..

sütçü çiftten erkek olanın sırtında..

eve getirdikleri anı anımsatıyor..

kapıyı açtığımda..

karşımda duran .. 

süt almaya gidip bir çift halı ile dönen ..

tuhaf insan cemal bey'in kızı olduğumu anımsatıyor..

odam sıcak..

kovalı sobam bir güzel ısıtmış odamı..

evin geri kalanı.. üç oda daha bir sofa banyo ve mutfak soğuk..

dışarısı soğuk..elevizyon açıkmıştır ses olsun diye..

siyah beyaz bir pazar programıdır tek kanallı tevede..

pazar rehavetiyle pijamalarım..

namusluk dediğim sabahlığım..

ve rengarenk şalımla..

yayılasım var..

ama o gün oy kullanmam gerek..

ömrümün ilk oyu..

mühim insanım..

yirmidört yaşındayım..

ilçe sağlık ocağı başkekimiyim..

ilçe kurullarında imzam..

resmi bayramlarda..kutlamalarda hizaya girmek için yere çizilen çizgide..

iki ayaklık yerim var..

kaymakamın sağındayım..

veteriner de benim sağımda..

küçük yerin büyük insanıyım..

ama evde yayılmam gerekirken hayatımın ilk oyunu kullanmaya gideceğim..

anayasa paketi oylanacak..

homurdanmadan giyiniyorum..

kimse yok ki kime hmurdanıcam..

uzun saplı şemsiyemi alıyorum elime..

yağmur yağacak gibi..

kahverengi topuklu ayakkabılarım var..

gerisi ııh anımsamıyorum..
ayakkabıları hatta dizimin altından itibaren bacaklarımı anımsama nedenim..
yamuk yumuk yolda.. topuğu zedelemeden yürüyebilmek..
ve geçerken beni süzen.. dirseğiyle birbirlerini dürtüp..
sirk hayvanı gösterir gibi.. "bak bak kız dohtur geçiyor"diye fısıldayanları görmemek için..
 hep önüme.. yere bakıyor oluşum olabilir..

gidişim dönüşüm arası kısa sürse gerek..

"şuncacık" yer her yerin uzaklığı zaten..

dönüşte yağmur başlamıştı onu anımsıyorum ..

soğuk bir yağmurda eve girdiğimi anımsıyorum..

eve dönmenin..

sıcak odaya girmenin keyfi..

kendime bir sütlü neskafe yaptım..

o üzeri kırmızı desenli fincana..

şekerliğe üzeri çukulata kaplı fındıklardan doldurmuşum..

yakın zamanda istanbul'a gidip gelmiş olsam gerek..

ya da cemal bey dergi göndermiş olsa gerek dergileri rulo yapıp içine sürpriz tadlar koyarak göndermeyi seviyor bana..

belki de öyle geldi fındıklar buraya..

zira bulunduğum yerde yok öyle şeyler...

şekerliği ve fincanı tepsi yerine kare tabağın içine koyuyorum..

ve kanapedeki..

kimsenin asla oturmayacağı ikinci kişilik yere bırakıyorum..

bir yanımda kitabım bir yanımda örgüm..

kahvem.. çukulatalı fındıklarım..

dışarda yağmur..

içerde sıcak..

vermişim red oyumu..apiste..

özgürlükleri kısıtladığına inandığım..

her ekrana çıktığında..

beni ve mesleğimi aşağılayan birşeyler söyleyen askerden dönme devlet başkanın hazırladığı hazırlattığı bir şeyin benim yararıma olamayacağına inancım tam..

zaten ben mecburi hizmetteyim bir çok arkadaşım..

ya hapiste.. ya toprak altında..

ya evlerindeler ve en yakın dostları  psikiatrları ..

onlar adına da vermişim red oyumu..

üstelik daha bilmiyorum ki herşeyi..

bir çoğu sadece kulaktan kulağa söylenti..

daha tam ortasındayız fırtınanın..

yıllar gçecek ve kaç kişilerin .. kimlerin başına neler geldiğini öğreneceğiz..

ve çok şaşırıp .. kimilerimiz çok üzüleceğiz..

ama o an için durumum iyi..

bana kalan kocaman bir ikindi akşam üstü ve akşam var..

oh miss..

huzurluyum..

iyi de neden bu sahne hiç durmadan dolanıp duruyor..

beynimde..

bilmiyorum..

ama çıksın diye içimden..

yazıyorum buraya..

pese..biiir..

o takımdan sadece çaydanlık kafetiyer olan sağlam kaldı..

az kullanıldığından sanırım..

porselen değil seramikti takım zira ve diğer parçaların kenarları "pınç"mıştı..

pese ikii.. kasımın yedisiymiş..

referandum baktım şimdi..

demek soğukla ilgili anılarım filan hep doğru..

neden şüphe edip baktım.. onu da bilmiyorum ama...

pese üçç.. neden canıtın doğmadan önce.. çünkü..

daha yirmidört yaşındayım..

ve heryere gidebileceğime..

herşeyi yapabileceğime nasıl inanıyorum..

nasıl da keskin hatlarım..

nasıl da siyah ve beyaz ayrımlarım..

ve nasıl hiç fedakarlık etmemişim daha ...