dayatanlar ve canıtınlar..

aklım karışık içimde hafif bir huzursuzluk..

durdurulamayan tren üzerime geliyor duygusu.

tavuk anne korumacı ruh durumu..

dün gece kötü bir rüya gördüm gene..

hbç nin 2-3 yaş halleri.. ellerinin üzerinde minik su kabarcıkları ama beşi altısı birleşmiş çiçek gibi..

açtım sıvadım kolunu sonra göbeğini..

herzamanki gibi en sevimli haliyleydi..

en sevimli teslimci bakışı..

ama alttan alta bir istihza bir serinlik..

baktım emprime olmuş bizim çocuk..

bir döküntülü hastalık ama tanıyamadım..

aslında şimdi düşününce pamfigustu o ..

hafif bir formu..

ama rüyada bilemedim işte..

çbye seslendim bak şuna bir diye..

o cerrah ya.. hastayı çıplak sever..

çıkarıverdi pijama altını.. sağ uylukta kocaman bir şey..

güp güp kalp gibi atıyor..

sanki uyluğa dondurma kaşığıyla bir oyuk açmışsın..

içini de mor bir sıvıyla doldurup üzerine yeniden deri döşemişssin gibi..

çirkin korkutucu..

bilinmeyen..

çb beni çağırıyor..

sen bunu gördün mü diye..

o sırada ayak ucumuzda..

hbç nin şu andaki haliyle durduğunu görüyorum saçlı sakallı..

hafif yan dönük .. izliyor bizi.. napıyoruz diye..

uyandırıldım tam o noktada..

bilmiyorum sonunu.

ama sıcak basmıştı her yanımı

kalbimde bir çırpınma..

ara oğlunu dedim çb ye..

ben arayamayacağım..

cevap vermezse paniğe düşeceğim.. biliyorum..

üzerine üzerimize gelen ve sesimizi çıkaramadan katlanacağımız..

değişiklikler katarının etkisi bu..

her gece.. rüyalarımda çocuks..

dün akşam bir dostum..

çalıştığı kurumda yetkisi olsa ilk iş blucin kullanımını yasaklayacağını söyledi..

aslında devlette giysi kodu var..

uygulamak uygulatmak çok kolay..

ama nedense o yasak dediğinde..

içim büzüştü..

kurallara uysunlar..

yasak filan olmasın..

dedim..

o nasıl olacak dedi..

kural delmeyi me kadar çok seviyoruz..

ama bir kere de faydalı olmak için delmiyoruz o yasağı..

hep kendi yararımıza deliyoruz..

dilek hocam aşağılardı doğrudan insanları insan önünde..

hiç hoşlanmazdım.

bana yapmadığı halde..

zira ben kendimi.. 

o aşağılamayı kaldıramayacağımı bildiğimden hep..

şipşeyp tutardım..

her an hazır ve hazırlıklı..

ağırıma gitmezdi..

delmeye çalışmazdım..

öyle olunca da..

bazen bir hata yapsam da. bana tepki vermezdi..

yani bu dediğim de.. dörtbuçuk yılda üç kere ya olmuştur ya olmamıştır..

ama zor değil miydi zordu..

ama zor olan.. esas zor olan..

o aşağılanmayı yaşamaktı bana göre.

diğerleri ise..

hoca asabidir .. dilinin kemiği yoktur ve yaranılmaz ki ona..

kalıpları arkasında hep bildiklerini okurdular..

hep bildiklerini yapar..

sonra fırçayı yerdiler..

meydan fırçası şeklinde ve gülümsemeye devam ederdiler..

burda ne hoca haklı diyorum ne de..

diğerleri..

ama neden huzur ortamı oluşması için..

uygulatıcının kibar ve açıklamacı..

uygulayıcıların da..

akıllı ve istekli olmaları gerektiği anlaşılmıyor..

insanlar sevmedikleri mesailerde..

sevmedikleri işlerde..

sevmedikleri maaşlarla çalışıyorlar ve hep mutsuzlar..

deli gibi.

kural delesileri var..

cennet özlemiyorum hayır..

ekoklarda anlaşalım..

fransızların bir sözü vardır..

çok severim..

okul  sıkıcı ve kuralcı olabilir.. 

ama okul   okuldur.. eğlence merkezi değil..

dediğim bişey yok..

yasaklanmasın ama işe giderken bedenin saçın başın giysinin bir kartvizit olduğunun bilincinde giyinilsin çıkılsın ortaya..

yasaklanmasın ama herşey ölçülü olsun..

fikir ileri sürülünce karşı fikirler sürülsün ileri satranç masası gibi..

aman ya ne diyorsam ben..

sıkıcı ve heyecansız bir yaşam mı özlüyorum nedir..

söz hakkım saklı kalsın istiyorum hayatta..

o yüzden alanlarımı savunuyorum deli gibi..

benim odam diyorum..

benim kitabım..

mala düşkünlük değil..

sözümün geçmesi için bu dayatmam..

biri yanlışıkla elindekini şuraya bırak dese sinirleniyorum mesela..

artık komut cümlesi kapasitem full..

tahammülsüzüm de hem..

ama bir o kadar toleranslıyım..

nasıl bir karmaşa anlatamam..

kendim bile şaşakalmadayım..