kırmızı giyip kırmızı topu yuvarla açılsın çakran. ya da enerjini patlat.. olmadı kibelemin selamı üstüne olsun...

Daha iyiye gitmek için..

Koç olsam ne derdim.. ne komut verirdim.. komutan olsam..

Düşün..

Oku..

Sorgula.

Geliş...

lütfen..

Dünkünden bi kırıntı fazla ol bugün..

Öğren yani..

Bak bi tek bunları yap..

Nasıl tadından yenmeyecek insan olacaksın…

Derdim..

Koşuyorum..

Tema şu araziyi kurtar diyo.. oraya..

Şu gıda gdolu diyolar buraya..

Ay kutuplar erimesin penguenler üşümesin.. ayılar buz kütlesinde sürüklemesin.. hop oraya..

Şunlar serbest kalsın..

Bloglar ellenmesin..

İnternet kapanmasın..

Tuhaf yasalar çıkmasın..

Annem..ne çok işim var..

Tık tık..
dünyanın bana ne çok gereksinimi var..
benim ne çok..

Ne çok depresyon nedenim var..

Ama greenpeace’e hayranım.. kart da gönderdiler bana artık.. dayanışmacı olarak..

Yalnız sabah akşam aramasalar telefonla süper olcak.. mailleri güzel..

Sen olmasaydın yapamazdık filan da..

Telefonlar biraz zamansız oluyor akşamın yedisi sabahın sekizi..

O saatlerde ben pek çevreci olmayabiliyorum..

Bu hafta sonu ben..

Ben mutfak dekore edeceğim bu hafta sonu evdeyim bildiğin..

Sonra kitaplık kurdu için.. bir Kraft üreteceğim..

Sessizliği dinleyeceğim zira..

Ev boş olacak ve ben buna çok gereksinim duyuyorum..

Cebi filan kapatacağım..

Er saatte açacağım belki bir kadeh vişne likörü olmadı kızılcık likörümü..

Okuyacağım.. pek keyifli bir okuma köşesi ürettim kendime..

Buduarda..

Belki Pazar sabah biraz eskici gezerim kim bilir..

Belki de gezmem..

Kalkar sahaf gezesim geldi der dolanırım sağda solda..

Kitaplar var almak istediğim listelerime bakacağım sağda solda..

Fotoğraflar var skenırdan geçireceğim..

Ben çocukken yatağımın durduğu köşeye duvara bir gün bişey yapmışlardı kıvrılmış kartonlardan balıklar kabarcıklar..

Yapıştırmışlardı..

Daha ergen bile değildim..

Ama geceleri yatağıma yatıp o balıkların kabarcıklarına bakardım..

Da bana bişey demezlerdi..

Biri yapmış..

Diğeri de benim duvara yapıştırmıştı..

Bana hiç bişey dememişti bu iş..

De..

Şimdilerde çok moda yeniden..

Her gördüğümde..

O yatağımın duvarına..

O güvenli alanıma götürüyor beni..

Dün gerçek anlamda gözlerimin yuvasında döndüğünü hissettim..

Bana gelen.. hasta ve hasta yakınlarının söylemleri nedeniyle..

Aysbergin rehabilitasyona gerek duyan ucu..

Bunca sıyırmışsa.. kalan kütleden kitleden korkuyorum ben..

öyle korktum ki bloğa yazamadım bana söylenenleri..
ama bi ara burası böyleyse la paix nasıl diye düşündüm .. derin derin..

Banu avarın yaşadığı apartmana taşınasım var..

Kapıya rasyonel mantıksız girilmez diye yazasım var..