kırılan noel babalar..özlemler kavuşmalar ve diğer duygular..

ne yalan söyleyeyim bir anda sıkılıverdim ben yılbaşı atmosferinden..

ayran gönüllüyüm işte..

bir de erken başladım zaten bu sene boşuna değildi her yıl 18ini filan beklemem.. 

hele alışveriş merkezleri..

utanmasalar ekimde başlayacaklardı süslenmeye..

bugün gelen konsültan doktor kadın da koca çantasını sallayıp tombul noel babamı kırdı zaten.

.

suratını buruşturdu biraz.. ayyyy dedi..

ay dedim aynalayarak..mimiğine değmez..

değil üzülmene..

kırılan o olsun..

süpürün buyurdum.. 

süpürdüler noel babayı..

istifçi ben ..

demir ayağını atmadım ama..

bakarsın bir fener bir bardak bişi bulur asarım diyerek.

işte o anda mı gitti.. 

tam da bilemiyorum..

ama beynimde bir

 "aman   hadi bitsin de bu dönem..

kaldırayım süsleri"..

uçuşması vardı bugün zaten.... 

öyle alt yazı gibi fikirler gezer benim beynimde.. 

bazen.. 

serbest dolanım haklarını kullanarak..

ayırdına vardığımda ne kadar dır onlarla beraberim tam da bilemem..

sonra anladım bugün yirmialtısı aralığın..

bugün aralığın tek sevmediğim günü..

cemal beye veda ettiğim gün bugün..

sabahtan söylemişti zaten..

ben gideceğim.. demişti..

ama beni bırakmıyorlar..

nereye gideceksin.. gitme zaten dedim.. alnını yanağını okşayarak..

kimdi neydi .. kimdim.. neydim.. pek bilmiyordu artık. 

hastanedeydik.. hastanemde..

sabah kendi odama gitmeden onun yanına uğramıştım..

kocaman.. bebeksi bir gülümseme ile karşılamıştı beni..

ve öyle demişti..

sertleşti benim cevabımı duyunca..

giderim dedi..

sonra yine yumuşayarak..

"onlar saime aşkının ne olduğunu bilmiyorlar.. "

iç çektim sadece..

yoğundum çok..

gün boyu bir iki kere gidip geldim yanına hep uyuyordu..

akşam üzeri..

işten çıkma saatine odasına gittim..

son nefesine yetiştim..

uyanmamıştı gün boyu..

uykusunda.. saime hanımın yanına gidiverdi..

zaten tek bir özlemi vardı..

saime hanım özlemi..

onun yanına gitmişti işte..

sabah da haber vermişti..

ben bugün kadiköye geçicem der gibi..

ben bugün taksime çıkacam der gibi..

ben bugün eminönüne inicem der gibi..

ben saime hanımın yanına gidicem demiş ve gitmişti..

ağlayamadım bile..

arkasından el sallamak geldi içimden hatta..

onun adına sevinmek geldi..

tuhaf bir gündü..

yalnızdım..

yalnız durdum orda bir süre zaten..

istemedim kimseye haber vermek..

hani böyle anlarda bir telaşe olur ya ..

onu ertelemek istedim..

anahtarımı unuttum bugün..

eve birisinin sokması gerekecek beni..

çekirdeğe tâbi eve girişim..

sonra da helva kavuracağım..

yine..

azıcık..

sessiz ve huzurla..

saime hanım ve cemal beyin buluşmalarının sessizliğini bozmadan.