egolar ve çiçekler ve zıplamalar.. ve durmalar ve diğerleri..

izlediğim dizinin (elbette kriminal) arasında bir aktörle sohbet eki gibi bişey vardı..

genç biri.. rolü nasıl aldı neden aldı soruları soruluyor.

bir soruya da.. gelecekle ilgili olana..

iyi bir insan olmaya çalışıyorum diye cevap verdi..

dünya ile sorunlarla ilgilenmeye çalışıyorum..

yöntemler öğreniyorum..

iyi bir insan olmaya çalışma kavramı içinde zaten..

yaptıklarını iyi yapmak yok mudur..

her yaptığını..

işini..

gücünü..

analığı komşuluğu.. vatandaşlığı her şeyi..

bu da egondan biraz uzaklaşmanı gerektirir..

ara ara bahsediyorum..

ego.. süper ego ve id..

bunlar birlikte ve birbirlerini kontrol etmeye yönelik bölümler..

eğer bu dünyada benden başka değerli hiç bişey yok diye dolaşırsan..

egonu gezdirmeye çıkarmış olursun..

hele de kendine değer vereceğim diye.. 

başka insanların zararlarına rağmen.. toplumun kurallarına rağmen dilediğini yaparsan..

o da id'ini gezdiriyorsun demektir..

bir roman vardı.. stephan king'in miydi..

insanların tepesinde balon şeklinde yaşam enerjileri  duruyomuş da..

roman kahramanı bunu görüyomuş..

örnek şeker bi kız çocuğu  parkta sallanıyor..

ama yaşam balonu soluk silik.. kahraman bunu farkediyor..

çocuk parktan çıkarken araba altında kalıyor..

yani belirlenmişleri anlatıyordu..

elbet kahraman için bu çok karanlık bi durumdu..

ama konumuz bu değil..

biz işte..

toplum olarak tepemizde ego balonumuzla dolaşır olduk..

aslında ego bişeyin de antidotu..

onu farketmiyoruz..

ergen diliyle ezik olmanın..

eskilerin demesiyle komplekslerin antidotu..

yaşamında bir şey üretip..

sıradan insan olmanın getirdiği işi gücü zor bela tamamlamış ama hiç bir ayrıcalık geliştirmemişsen..

egon tuhaf yerlerde tavan yapıyor..

en iyi mercimek çorbasını ben yaparım..

ya da en iyi anneliği..

ya da en iyi otlu peyniri..

tanımam üzerime..

ve başka otlu peynir yapıcılarının ağzını bile açtırmam..

aslında bazıları benden iyi ama..

asla söylemem..

ağzımı eze büze tadarım..

ve hemen en kibar hareketle.. çıkarırım ağzımdan..

yutmaya bile dayanamam.. ay..

bu ne.. siz benim otlu peyniri bi deneyin..

anlattım di mi..

bi zamanların semra kaynanası geldi gözünüzün önüne..

sonunda olamadı da kaynana..

ego aynı zamanda koruyucu da tabii..

düşünce ayağa kalkacak gücü onda buluyoruz..

herkesin egosu var..

benim de..

genelde kendimi korumak amaçlı devreye soktuğum bişi..

gündüzleri..

minimal özelliği nedeniyle .. ve kocasının önemi nedeniyle egoları parlak kırmızı alev alev..

iki kişiyle uğraşıyorum..

arada bu aktörün dedikleri geliyor aklıma..

daha sakalı tam bitmemiş..

ama kendisinin de bitmemiş olduğunun öyle farkında ki..

yumuşacık bakıyor..

öğrenmeye çalışıyorum diyor..

akşamları sema kaygusuzun kitabını okuyorum şimdilerde..

her güne bir öykü..

dün akşam.. ego yorgunu halde..

denk gelen öyküde..

adını anımsayamadığım bir çiçekten bahsediyordu..

en çok ceviz ağaçlarının altında bulursun diyor..

çörekotuyla karıştırmayasın aman diyor..

sen onu ararken o öylece  durur diyor..

durma hali ile.. bekleme halini karıştırma diyor..

seni beklediği filan yok diyor..

bir dinginlik ifadesi gibi.

bir beklentisizlik ..

beklemesizlik..

zamansızlık bir anlamda değil mi..

sonsuzluk belki o yüzden ..

bilge bir çiçek.. adını anımsayamadığım..

mercüdabuk gibi bir ritmi olan 'y' harfi ile başlayan çiçek..

nedense adım o anımsayamadığım ad olsun istedim..

bahçem o çiçekle dolsun istedim..

yeniden bir kız doğurayım..

adını o çiçekten koyayım..istedim..

durma halinin hiç birşey yapmama hali olmadığını da biliyorum ..

durma ve olma halleri..

mini mini cümle parçacıklarıyla saatlerce yazabilirim..

eh neyse..yeter.. gene  nerden nereye zıpladık..

egolar ve  çiçekler ve zıplamalar.. ve durmalar ve diğerleri.. olsun o zaman bu yazının adı..

burda dursun..