cümleye gelmiyor

neden okumayı seviyorum..

çünkü hem yaşam gibi hem değil..

yazarları seviyorum çünkü ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlar..

bir dünya kurgulayıp kanapeyi yastık doldurur gibi güzel seçkin sözcüklerle dolduruyorlar..

bizlerin yaşamı daha konforlu hale gelsin diye..

evet bazen kitaplarda çok kötü şeylerin olduğunu kurguluyorlar..

ölüm aldatma afetler ve doğal afetler kötülükler dolandırıcılıklar ..

hepsi var herşey var..

fark şu ki..

okuduğun romanda gencecik bir insan ümitsizliğe kapılıp intihar ettiyse.. sayfanın arasına birşey sıkıştırıp..

mutfağa.. bahçeye dışarı gidebiliyorsun..

tahammül etmek zorunda değilsin..

sayfaları atlayabiliyorsun..

şiirin dediği gibi.. 

hani hep döner dolaşır aynı şiiri söylerim..

"Zira ``açlık'' da bir kelime 

Cümleye gelmez sarı saçlı kız gibi "

bir asistan tahminen 23-26 yaş arasında bir insanın ..

hayat kurtarma odaklı bir mesleğe sahip birinin.. bu yolda..

kendi hayatını sonlandırması.....

sonra ben.. biz siz.. o..

yiyelim içelim konuşalım..

bişiler yapalım yapmayalım...

olmuyor ama..

gelmiyor cümleye..

sabim şikayeti.. eğitim hastanesinde asistan doktor arkadaşımızın intiharına yol açtı..

bu cümle olmuyor..

telefonun ekranında ona bakıyorum..

bakıyorum..

bir kitap olsaydı elimdeki..

kıvırsaydım sayfanın köşesini..

yok hatta yırtıp çıkarsaydım o sayfayı o kitaptan..