..

halkaya bi sarmal daha attırdım..
hem de nasıl yoğunlaşıp..

ama içime yoğunlaşamadığımdan .. genel söylemde kalıyorum..
şöyle net bir..".... olası" bulamadım..
öyle çok ki.. bi tane yetmiyor..
seri ve ihtisaslaşmış "...olası"lara gerek duyuyorum..
onu farkettim..

yünlerin yumak dışında ikinci sarılma biçimine çile denir hani..
benim halkalar da bu yün çilesi gibi..
acaba ondan mı çile demişler ki..
onu sararken kadının biri böyle halkalarına odaklanıp dururken..
biri napıyorsun dediğinde.. çilemi sarıyorum demiş olabilir mi..

bi de çeki var..
ama onun ilgisi yok..

yukarda kadının biri özellikle seçildi..
erkekler çile çekmeye karşı aşılı geliyorlar..
yoksa derviş olup özel programlar halinde çile çekmeye çabalarlar mıydı..
bak kadın çilekeş var mı..
doğal çilekeş onlar..
öğretisiz..

dün bi dost..
şakayla karışık uyarıda bulundu..
engelleyemediğim beden dilim ve dalga boyumla ilgili..
aman ha!! dedi..
tehlikeli madde olarak okuyormuş beni...
yok dikkat patlar değil.. dikkat yoldan çıkarır..

hem de nasıl dedim..
yoldan bi çıkarır bi daha iflah olmaz.. yolu bulamaz olursun..
hüzün ve öfke kokteyli bana yakışır bilirim..
ama favori günlük bakımım olduğunu söyleyemem...

yaşamı ardımsıra sürüklediğimin farkında değiller..
merak evet .. ama henüz empatilenme tepkisi çağırmıyorum..
ki..
bu iyi bişi..

dün feyse.. colette'den bi alıntı koydum..
hani akademinin aslında kadın olduğu için almak istemediği ama iyi yazar oluşu yadsınamadığından akademi üyesi olabilen kolet..

"acı çekmek dediğimiz gereksiz zaman kaybı yerine daha acil ve onurlu uğraşlar olduğuna inanıyorum..." demiş..

sabah 19lukla paylaştım cümleyi..
bence iyi değil dedi..
acı çekmezsin çektirirler..
dedim bedensel acı değil sözü edilen.. duygusal olan..
ama anlamamakta ısrarlı oldu..

bu durumda..acaba xyler acı çekmeyi .. yaptıklarındaki hatayı görmüyor ve doğal korunuyorlar mı acaba dedim..
ille çektirilmeleri mi gerek..

gerçi yok öyle bir derdim..
o eskidendi..acemi çırak dönemimde..
içimdeki acıyı aktarabildiğimi..
hatta karşı acı doğurabildiğimi sanırdım..
ustayım artık biliyorum ki..
yok öyle bir durum..

ama kavram olarak düşünürsek o zaman..
acı da uyum sağlanan bir şey olduğuna..
uyum sağlanan şeyler de hemen hafızanın gerilerine tepildiğine göre..
azıcık etki edebiliyorsan karşındakine..
hala dikkat etmekteyken..sana..
"napmaya çalışıyo bu saf" diyoken..
uzatmamalı..
doruk noktada iken..
bırakmalı..
ki unutulmasın..

zaman geçirmekse derdin..
hedefe ulaşmak değilse..
çok oyalanma yöntemi olabilir..

kurstan dün ilk kez..
birşeyler anladım sonunda..
teknik anlamda..
yoksa düne kadar bir okuma grubuna yazıldım sanmaya başlamıştım..

sanırım benden öykü yazarı olmaz..
ama deneme... belki..
hatta bir kitap formatı düşündüm..
her yazının sonunda bir kaç sayfa boşluk bırakılan...
hani blogda yorum yazılabildiği gibi..
oraya kendi fikir ve karşı fikirlerini yazabilsin diye okuyan....

bana yazılanı okuyorum ben ..
elle tutulur bişey ..
yazacağım yok ya..
öylesine..

bi de lanet olsun diyeyim..
gene en odaklı olmam zamanda gelen çağrıya..
hep böyle olur..
tamam benden anne olmaz demiştim..
perfeksiyonizm aşkına yapıyorum demiştim ne yapıyorsam..
ama bu kadar da denk getirilmez ki..
emanet duyguyla analık yeterince zor..
perfeksiyonizm bile zor toplarken.. beni..bu sene..
böyle de zamanlanmaz ki..

hah dur bak..
gene sinirlendim..
ve odaktan saptım..
neydi..
onlar yok o var..

salak atalet sen daha yaz.....
olup olacağın bu.. ne dediği anlaşılmayan blog sayfası sahibi...