....

kıvırcık bebenin adı suat..
üvey halam..
keyifle büyütüyorlar onu..
ama boş durmuyorlar elbet..
çiftin kendi çocukları oluyor..
kemalettin..1894 olasılıkla
celalettin.. ??
nadide.. 1899 kesin
cemalettin.. 1909 kesin
hilal......1915 kesin



resimdekiler soldan sağa..
nadide hanım..
osman nurettin.. dedem olur..kendisi..
kemalettin..
öndeki ufaklık da.. abdullah cemalettin.. babam yani..

kemalettin.. mekteb-i tıbbiye-i askeriyye-i şahane öğrencisi.. =P
kuruluşu 1903..
nadide hanımın zerafetine ve çantasına ve tozluklarına dikkati çekerim.. cemal beyinkilere de elbet..



babasına ne kadar benziyor baksanıza..=P
duruştaki gurura bakın her ikisinde de..
bir de..
babamın.. cemal beyin.. kocaman isimli minik çocuğun..
beyaz giysili çocuğun yanında duran resim çerçevesine bi bakın bakalım..
dün verdiğim..
nurettin paşanın aile resmi..
gururla bu resme dahil edilmiş..

çok şey bildiğini sanmak tuhaf bir duygu..
çok şeyi bilip öyküde senelere oturtamıyorum..
gene birlikte denemek gerekecek..
ama bildiklerim var..

nerde kalmıştık..
ıstanbula gelen osman nurettin..
ticarete atılıyor..
yedi gemileri var.. mısır ile ticaret yapıyorlar..
yedi ortaklar ..
ama savaşa giriyor devlet..
ve gemilerin bazılarına el konuyor..
"baktım nete..
ondokuzuncu yüzyılda genel olarak osmanlı ticareti duraklamış..
sanayi devrimi sonrasında.. ingiltere mısır ile ticaretlerini arttırmış..
ama..
binsekizyüzlerin sonunda.. gerçekten osmanlı mısır dış ticaretinde bir canlanma var kısa süreli..
o dönemde ticarete atılmış olabilir dedem..
ve..
trablusgarp savaşı var.. 1911-12 de..
ve italyanlarla kapışmışız gerçekten..
ve o zamanlar donanmamızın hali fena imiş..
zira..padişah bahriyelilerin darbe yapması
ndan çekinip donanmayı haliçe çektirmiş..
gemiler de orda çürümüş imiş..
işte o nedenle atatürk karadan savunmaya gönderilmiş trablusgarba..
ama belki önce acele bir donanma oluşturmaya çalışmış olabilirler mi??
bilemem..
babam halalarım böyle anlatırdı..
saime hanımın abisi pöti feti de..
yok ööle bir tarih derdi..
=P
çekişirdiler acık bu konuda.."

ne oluyorsa oluyor..
bizimkiler iflasın eşiğinde..
ama ortakları öyle çok söyleniyor ki..
sana güvendik ticarete girdik diye..
onuruna dokunuyor osman nurettinin..
onların paylarını veriyor.. ve
aslanlar gibi tek başına iflas ediyor..

gemilerin her birinin adı bir su kuşu..
halam nadide hanım sayardı ama kalmadı aklımda..
sadece birinin de martı olduğunu bilirim..=)
martı tutkum bundan mıdır.. acaba..
ama şimdi yazana kadar bağlamamıştım .. birbirine..

sonra cemal beyin erken çocukluk anıları arasında..
ünlü ıstanbul yangınlarınının ikisinde de..
fatihte evleri yanıyor..
birini cemal bey şahsen hatırlardı.. altı yaşlarında filanmış..
"babam beni kucağına aldı alt kata inip evden çıkmak için..
merdivenlerin tutuştuğunu gördük..
kenarda koca bir tencere hoşaf vardı.. soğusun diye bırakılmış..
boca etti hoşafı merdivenlere..
alevler bi an sönmeye yüz tutunca..
fırladık evden" diye..
nette baktım.. 1918 fatih yangını..
var..
gerçekten..yedibin küsur ev yanıp kül olmuş..
ve 1908 ile 1921 arasında.. ufaklı büyüklü 200 civarında yangın..
elektrik kontağı yangınları dönemini oluşturuyormuş..
bu tarih aynı zamanda..
mengene göçmenleri isimli kitapta anlatılan yangına da..
cemal beyin yaşına da uyuyor..
iflas ve yangın yakın aralıklarla olsa gerek..
zaten peşlerinden de işgal..dönemi..
o dönemden bir anı yok zihnimde..
ama..

az daha öncesinde.. daha iflastan önce..cemal bey..
annesi ve ablaları ile..
peraya alışverişe çıkıyor..
löbonda ya da.. markiz de mola veriyor..
tünel ile..
karaköye kapalıçarşıya gidiyor..muş..
doğrudur..
demiştim ya.. saime hanımı anlatırken..
o sadece güzeli görür tanırdı.. gerisini keyifle cemal bey hallederdi idi..
babam olarak tüm alışverişlerimde yanımda olmuştur..evvet iç çamaşırı dahil =P..
saime hanım alışveriş özürlü idi ya..

ama cemal bey çekirdekten yetişme idi.. bu konuda..
çok kadınlı evin.. süslü kadınlarına eşlik ederken..
ipeğin iyisini..
tüvidin yünlüsünü..
taşın takının değerlisini..
işçiliğin güzelini..
hele de ayakkabının.. ahhh ayakkabının güzelini pek öğrenmişti..pek bilirdi..
belki de geçmiş parıltılı günlerin özlemi ile..
alışverişe çıktığında.. bir subay.. bir memur olduğunu unutur..
müsrifpaşazadeler gibi davranırdı..
keyifti onunla alışverişe gitmek.. ergen bir kız olarak..
hem de nasıl..
hele de alışveriş sonrası ille biryerlerde oturmak..
sohbet etmek..

kafe kültürüm ondan gelir..
iyi ki de gelir..=D...

dönelim dedeye gene..

**********************
durum.... artık size istediniz de masal anlattırdınız da demeyeceğim..
dede öyküsü yazmak meşguliyetle tedaviye döndü..

ama bir alıntı koymazsam şuraya çatlarım..
gülse.. sağol.. kendimi mahcup hissetmekten kurtardın beni =)
"iş bölümünde bize düşen işin eğlenceli ya da duygusal kısmına uygun olarak toparladığımız yazılar bazen cenaze evinde fıkra anlatmak kadar yersiz ve itici olur. Oysa iş o cenaze evinde bile insanlara hayatı, mizahı, yaşamın küçük tatlarını anımsatmaktır.

Bu giderek güçleşiyor. Çok güçleşiyor hem de...

Her birimizin kişisel hikâyesi, üzerinde yaşadığımız toprağın geçmişi ve geleceği ile şekilleniyor. Ama genel kaygılarımız büyük kişisel korkularımızı giderek daha çok semirtiyor. Kişisel korkular, birer birer toplanıp büyük kitlesel yanılgılar yaratıyor... Kitlesel yanılgıların acı sonuçlarını ya da panik halinde salonu terk etmeye çalışanlara engel olmanın güçlüğünü geçtiğimiz yüzyılda kaç olayla yaşadı dünya, anımsayın...

O yüzden mizaha, şarkılara, kitaplara, küçük neşelere her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Sıradan hayatımıza olanca gücümüzle devam etmeliyiz..."