Çelınc olmasa canıtın ne derse desin gelmezdim de...

Çellınla devam edesim var..

Başka binot koymadan yazıyorum..

En eski aım..

Hayatımın ozeti gibidir..

Eve buzdolabı gelmiş..

Ben 4 yaşındayım..

İki katlı bir rum evindeyiz..

Giriş holünde buzdolabının ambalajı açılıyor..

Bir heyecan bende..

Nedense ve nerden bulduysam abimin bisikletinin tekerlek şişirme pompasını almışım elime..

Dönüyorum kendi etrafımda..

Ve tabii pompa aniden açılıyor..

Ve elbette o açılıp uzadığı an ben buzdolabına yakınım ve o pompanın..

En ucunda sicri bir çıkıntı var.. hani şu tekerleğin sübabına takılan..

Ve buzdolabının yanı boydan boya çiziliyor..

Ve annem tam o anda sofaya giriş yapıyor..

Olayı görüyor ve bir hiiiiii iç çekişi duyuluyor annemden..

Atalet....

Diyor bir de..

Ve ben oracığa gömsünler istiyorum.. beni pompayı..

Ve bakamıyorum annemin yüzüne..

O sesteki hayal kırıklığı ve sitemi.. hiç unutmam..

Ve o buzdolabi ben liseye giderken bile ..

Saime hanımın oğlunun bekaŕ evine gidene kadar bizimle yaşadı..

Ve çizilmiş olan yanı duvar tarafına gelmedi hiç bir mutfağımızda..

Bir hayvan olsam..

Olmiyim ya..

Öyle dümdüz bi hayvan olamam ki..

Misal hem ağustos böceği hem karınca olabilirim mütant..

Deve ve devekuşu.. olabilirim..

Yarıs atı ve yük beygiri.. eş bedebde..

Olurum yani neden olmasın....