şarabı havalandır dedim ya.. pek keyfim yok simone.. sonradan vurur mu..

sabah normaldim..

hatta yolda gelirken..

aklımda bir takım fikirler vardı..

birbirine kenetlenen ve bir denememeye dönüşen..

ben de erken gelmenin kârı olsun..

sabah kahvemle bir yazı çıksın diye hayallendim..

eskiden öyle yapardım..

sabahın çok erken saatinde yazı eklerdim..

benim zen saatlerim derdim..

fikir dediğin yün yumağı değil..

ucu bi kaçtı mı..

gelmiyor..

ucu kliniğe girişimde kaçtı..

çalışma arkadaşımın oğlu intihar etmiş ve başarmış..

gencecik can..

bazı ruhi sıkıntıları varmış zaten..

ama ne farkeder ..

derken çekirdek hanım telefon etti..

kaza yapmış..

arkadan birisi üstüne çıkıvermiş..

önüne aniden giren biri yüzünden ani fren yapınca..

mesafe candır kardeşim..

bu istanbul trafiğinde..

hem de sabah trafiğinde..

ne demeye önündekine yapışıyorsun..

20 metre sonra duracaksın zaten..

nedir bu acelen..

arabanın arkasının durumunu görünce..

aklım gitti..

derken soluk soluğa biri geldi odama..

hastası düşmüş..

yani hasta yakını hastayı düşürmüş..

personel son anda yetişmiş ama sadece yavaşlatabilmiş..

hadi onun başına koştum..

derken çb aradı arabanın sigortası bidibidisi..

derken gelmişken bi de beni evlât edinmezseniz hayatta düzelmem.. diye tutturan bir hasta..

şikayetlendi..

onu dinledim..

zor bi gündü..

içim ezildi..

uzun bir vizit yaptım..

tuhaftır..

içim daralmış canım yanıyorken..

 başkalarıyla daha derin ilgilenebilmek..

ve bu ilginin de bana iyi gelmesi gibi bir durumum var..

 vizit bittiğinde..

daha iyiydim..

biri hariç..

iki ay önce de bir arkadaşımızın 13 yaşındaki çocuğu intihar etti..

nedenini niçininini anlamak mümkün değil..

evlat acılarına çok yanarım ..

 çok da korkarım yanmaktan ..

büyükler öyle derlerdi..

çok üzülmeyecekmişsin..

kendi başına da gelebilirmiş..

bu beyin yıkanmışlıkla..

hem korkarım hem gene kendimi üzülmüş bulurum..

dibine kadar..

bazı insanlar çok zayıf..

çeviriyor kafasını..

ben dayanamıyorum diyor..

ben dayanamıyorum ne demek.. 

ben hiç anlamadım..

sanırsın komandonun karnından çıktım..

saime hanımın değil..

her şeye dayanıyorum..

kendi başıma gelenlere dayandığım gibi.. başkalarının..

 birilerinin başına gelince de kahroluyorum..

duymazsam daha fena kahroluyorum..

haberleri almalı..

kahrolmalı..

içimde bir yere oturtmalı varsa çözüme ortak olmalı..

ve devam etmeliyim..

hayatın keyiflerle taçlanmış..

acılarla yoğrulmuş bir mutfağı var..

öyle kaderci filan değilim..

pozitif düşün iyi olsuncu filan değilim..

ama bir şeyi farkettim..

bu kaçanlar var ya..

baş çeviren dayanamayan..

onlar dayanıklılıktan sınanmıyor..

biz.. ben gibiler daha çok sınanıyoruz..

dağına göre kar derler..

ayniyle vaki..

bir çok haneye birçok ateşin düştüğü zamanlardayız..

çocuğunun kendi eliyle kendi canını aldığını yaşayanlar..

çocuğunun devlet eliyle canının alındığını yaşayanlar..

canının gideceğini bile bile manasız bir eylemin ortasına kendini atanlar..

hiç birini bilmek istemeyenler..

hangi birine yetişeceğini bilemeyenler..

ne olduk..

ne oluyoruz..

olmayalım..

zor bir gündü zor..

bazen basit düşünenlerden olsam..

daha mı az ağrırdı başım diye düşünüyorum..

ama asla başını çevirip kendini koruyanlardan olmaya özenmiyorum..

kadınlarla ilgili hafızayla ilgili..

kitaplarımla..

yaşanan herşeyle ilgili yazasım var..

ama bugün böyle gitsin..

pese: denememeler çalıntıdır.. ferhanın kitabıdır.. okumadıysanız okuyun..

pese 2: güzel kadınlardan biri..

peki ben niye hep üzülüyorum.. diye sormuş..

bugün.. dizime yatırıp onu da sevesim geldi..

pese bişi: beşharfliler diye bi site var..

mutlaka bilinmeli okumalı..

bi ucundan yakalamalı..

pese bişiden sonra.. palmyrayı da yıkmışlar..

bir daha yani..

palmyraya kaç defa ne kadar çok üzüldük.. 

bebeklerin ve şempanzelerin doğru düşünceleri ayırdedebildiği..

ama erişkin insanın hiç durmadan kötülük yaptığı bir yaşam diliminde hapisiz..

yazıktır..