şiir.. şair.. sözler.. dönem.. pırıltı .. martı ve diğerleri..

-bi biz mi kaldık dedi..
kim hastaymış kim boşanmış kim yarı yaşında eş almışı anlattıktan sonra..
-ikimizi bir kefeye koyma dedim..
ve ayrıca bunun da süper evlilik başarısı olduğunu sanma"..

dahasını diyemedim..
hemen incindi gözlerindeki bakış..
açık renk gözleri çünkü.. şeffaf.. incinmeyi sevinmeyi film perdesi gibi gösteriyor..
kendini kandırma oyala ustası kadın..
eliyle verdiği silahı ona karşı kullanmamı istemedi..
o silah gibi görüyor .. oysa anahtar elimdeki..
ama açılsın istemeyince kapı..
anahtar da acıtabilir canı..

"harabeye çevirdi beni ..ama yeniden yaratıldım..
yokluktan.. karanlıktan ve ölümden.. olmayan şeylerden.. / john dunne.."

mis marpılda.. kadın kafasına şekspirin büstü düşmeden önce bunu okudu..
camekanda saklanan orijinal el yazması şiirden..
sonra şekspir çartı.. düştü kaldı..

ara ara olur bana..
film izlerken.. bir dize okunur..
o şiiri bulana kadar huzur yoktur ..

acaba eski mektuplarım nerede..
şu alman ortopedist kaçıncı soneye benzetmişti beni..
o zamanlara guglanımın olmaması ne fena..
yatağımda.. öpücük hastalığı nekahatinde .. etrafım kitaplar dergilerle kuşatılmış..
yılbaşı ve doğumgünüm arifesinde gelen yeniyıl kartında yazmıştı..
benim dışımda herşeyin pırıltılı keyifli olduğunu hayallediğim zamanlardı..
sonradan öğrendim.. yılbaşı döneminde en çok pırıldayan benmişim..
babam daha ölmemişti.. doğum günümün hemen ertesinde..
ve çocuklar doğmamıştı daha..
sevdiklerimin nüfus sayısı aynıydı bugünle..
dört parmak karaciğerim.. kocaman lenf bezlerim ateşim ve okuyacaklarımla serilip kalmıştım yatakta..

şiir o zaman da bir kaç dize dışında birşey demezdi bana..
nazımı şairden saymazdım.. o elzemiydi yaşamımın..
sayfalarca ezberletilmiş.. süleymaniyede bayram sabahı.. sis.. elhan ı şita ya da..

"rodrigue.. yüreğin var mı??
-babamdan başka herkes.. anında öğrenirdi.."

diye başlayan corneille racine tiradları..
şiirden sayılmazdı benim için..
ahmet arif.. şair değildi.. elouard.. prevert..
benim parçalarımdı..
ta ki..

lise biterken fotoğraf arkasına yazılan..
"çekingenlikler ki.. kalıcı değiller.. " şiirimsi yazısı gibi..
lise defterime notu düşülen..
"bir kuş sesi gelir dudaklarından.. gözlerin gökyüzünde açan yıldızlar .. dizesi gibi.. aklıma takılıp yıllarca çakılanlar..
şiir değildiler..

boşanma arifesindeki bir arkadaşımın..
kendisine psikolojik işkenceler uygulayan ex-kocası ile flört ettikleri zamanı anlattığı güne kadar.. şiirin adı şiir değildi..

ben sana bakmıyorum sen benim baktığım yerdesin

derdi bana dedi..
anlamadım önce..
özdemir asaf dedi..
??
türkçenin en büyük aşk şairi.. diye pekiştirmeye çalıştı neyi pekiştiriyorsa..

eve gidene kadar unuttum şairin adını da.. etiketini unutmadım..
dayıma sordum.. kimdir dedim.. en büyük aşk şairimiz..
cemal süreyya dedi..
yıllarca boşuna arandım.. cemal süreyyanın bu deyişini..
gugl çıktı sonra.. evire çevire sorunca.. yetişti imdada ekşi sözlük..
özdemir asaf..
ha şu elde edene kadar yalvaran .. elde edince.. öğretmenlik taslayan..
kaybederken gene yalvaran değil mi..
hıhı evet.. ta kendisi..

en büyük aşk şairimiz..

şiir arada gelir gider.. aklıma yaşamıma..
bu dize gibi.. çoğu birilerinden .. filmlerden .. yazılardan gelir..

kaybedilenlerini okumuştum..

ümit küçük tüylü bişeydir..

diyenkadından..

gene bir filmdeydi..

"ve sonra engin dünyanın kıyısında tek başıma durup..
aşk ve şöhret hiçliğe dönüşene kadar.. düşünüyorum.."
john keats

şairin romanını okuyorum.. sözcüklerden yuva yapıp içine yerleşiyorum..

"Hayat tekrarları sever
Yeniden başlamayı
Kuşlar dalları sever
Kanatlarsa uçmayı"

Murathan Mungan

dönem filmleri izleyesim var peşpeşe..şiir avlayasım var..
bugün olmasın da hangi dönem olursa olsun.. duygusu ile..

şu 365 projede baktığım bazı resimlerin nasıl da bazı dizeleri hatırıma getirdiğine bakılırsa.. ben şiiri değil..
adının şiir olup ayrı tutulmasını sevmiyorum..
şiir parçammış benim..
haberim yokmuş blog..



orijinaller böyle..

He ruin'd me, and I am re-begot
Of absence, darkness, death: things which are not. j. dunne

then on the shore
Of the wide world I stand alone, and think
Till love and fame to nothingness do sink.
j.keats