oldu en sonunda oldu...

dilek dilerken hangisinin tutacağını bilemiyoruz işte..

ya da bişey isterken..

ama ben bir sırrımı paylaşayım burdan..
bloğun köşesine.. ya da suretimin kitabında bunu istiyorum diye bağırdığımda..
bir şekilde oluyor..

benim meşhur jane austen takıntım..
onun yazı masası..
ve masada duran hokkası
..
evet onları istiyorum..

tuhaf kadınım biliyorum..
istenecek şey mi yok..
tek taş iste..
aşk iste..

yok ben .. merdivenli kitaplık..
efenime söyleyeyim..
jane austenin yazı hokkası..

neyse..

buldum..
neyi..jane austenin hokkasını..
öyle pat diye..



gözlerime inanamadım.. öyle hızlı satın aldım ki..
sanırım görme alma arasında geçen en kısa süre rekoru kırmış olabilirim.. =D..



hokka koleksiyonu yapıyorum gerçi..
ama bunu bulabileceğimi düşünerek değil..
önceleri sadece şeklini sevdiklerimi alıyordum.. baktım sayı arttı..
hokkada seçici olmaya başladım..
artık elimde olmayan modellerin peşindeyim..

ve sonra..
ay neyse..
günün mutluluğu..
budur..



ve burası da bir hokkaya mutlu olan bir şaşkın kadının..
bloğudur..
okuyorum..
yekta kopanın tam fanatiği oldum..
ve minoya ağladım..

sahi siz benim çocukluk aile içi adımın minoma olduğunu bilmezsiniz..
bir babam.. bir de pöti fetinin en küçük oğlu bir de saime hanımın oğlu.. abim.. öyle seslenir gerçi..
ama ben okurken minoyla bir özdeşleşeyim..
bir özdeşleşeyim..
diğer çocuğa ağlamamışken.. niyaziye bir ağlayayım..

başka napıyorum derseniz..
birmilyonbeşyüzaltmışyedibuçuk karedir dağılan buduarı yeniden düzenlemeye uğraşıyorum..
boyanacak ufak tefek başka şeyleri boyuyorum..
e çok merak ediyorsanız.. şu yan taraftaki..

ataletin buduar hallerinden ulaşabilirsiniz...


.. dı oldu en sonunda oldu bim bam bom söyleyen ama rak haliyle hedbeng eşliğinde..