malumiznegittimyaben..

datçaya gittim hani..
hani hiç bir yerde..
bu kadar çok ağustos böceği aynı anda sıcak diye bağıramaz..
hani deniz muhteşem.. hava ise ondan da güzel değildir..
hani rüzgar pıtpıt diye eser ritmlidir..
derim ya.. hani..

ama yine de "hııı.. gene datçaya mı gidiyosun".. derler hani bana ya..
işte her yıl aynı yere..gidiyorum evet çünkü..

döndüm ve biliyorum ki..

şimdi onbir buçuk ay..
gene datçadan sürgünüm..

on bir buçuk ay..



hayat.. sade olmayacak..



sereserpe uzanıp kitap okuduğun yerde uyuyakalıp..



gözümü açtığımda..
tepemde çamlar olmayacak..



doğa her yerde..



yaban arısından..



begonvillere yaşamın içinde olmayacak..
mutfak lavabosunda böyle sürprizler bulmayacağım..



çamaşır yıkamak ..
böyle sade olmayacak..



begonviller bu işe de karışmayacak..

beslenmek basit bir keyif olmayacak..



iki üç malzeme..



lezzet ve koku cümbüşüne dönmeyecek..



dokunduğum her nesnede nerdeyseçocukluk anıları..
anılar yüklü olmayacak..



gelenekler sürdürülüp..



gelenekler başlatılmış olmayacak..



kahve bu kadar keyifli..



ya da bu kadar keyifli olmayacak..



bir teneke kutu bunca anıya tanıklık etmiş..



iki denizin birleştiği yerden..
bir yudum su ile iki taş üç kabuk..



bu kadar anlam taşıyıp.. göz önüne yerleştirilmeyecek..



çivileri paslanmış bir bıçak..



basit bir makas.. kişiler canlandırıp evde yürütüp konuşturmayacak..
kızım makas görünce.. gözlerimde gözyaşı var mı diye..
iki kirpik arasından kısa bakışlarla beni kontrol etmeyecek..
..
ve ben hiçbir yerde..
bu kadar ben..
bu kadar hüzünlü..
bu kadar keyifli..
ve bu kadar sahipli hissetmeyeceğim..
onbirbuçuk ay..