hiç itirazetmedensergilerimişte..

daha önceleri hayatını düzene koyamayanların etraflarını çeki düzene koyma saplantısından söz etmiştik zaten..
felsefe yok bu kez..
salt anlatım var..
kitaplar bence insanın kafasının içinin süsü.. bir de evinin..
kafasının içinin süslü olmasının önemli olduğu öğretilmişti bana..
ben de çekirdeğe öğretmek istedim baktım dış süslere fena kapılıyor..
dedim dışını en zorundan üç saatte adam eder de insan .. içini pek öyle hızlandırılmış donatamaz..
amaaaaan dedi.. sen yeterince doldurmuş donatmışsın kendini artık biraz da dışınla uğraşabilirsin..
konu ben değildim ama.. sendin dediysek de.. islahını kibeleye devrettik çekirdeğin.. neyse..
üniversite yıllarında tüm harçlığı.. bilgi yayınevlerinin satış mağazasından alıp iki kolumun ucunda iki ambalaj kağıdına sarılmış.. sicimle bağlanıp.. sicim elimizi kesmesin diye tel üzerine karton sarılarak yapılmış saplar takılmış.. iki koli değerli eşyaya çevirirdim.. sahi en son ne zaman gördüm onlardan hatırlamıyorum.. pek kullanışlı bişeydi.. o da tarihe karıştı sanki..
liseden pek kitabım yok..
muhteşem bir kitaplığı vardı okulun onun nerdeyse tamamını okudum.. arada alırdım tabii.. ama pek az.. okul kitaplarımın bir kısmı da ne yazık sular altında kaldı bir ihmal sonucunda..
üniversiteye başlayınca.. türk yazarları tanımadığımı farkedip.. bilgi yayınlarını keşfedip bu sonsuz zevke verdim kendimi..
ve kitap doldu bir süre sonra ortalık..
gerçi.. cinayet ve gerilim romanlarını da çok sever.. ama yer yokluğundan onları hemen başkalarına armağan ederim.. onlar da dursa sanırım sığamayacaklardı hiç bi yere..
sonuç.. sekizyüz civarında kitap..
bunlar evin bir gözden uzak odasında bir yapımarketten alınma raf sisteminde durmakta iken o odaya da 20liğin yerleşmesiyle..
benim için ulaşılmaz olunca..
salona taşındılar..
tuhaf ölçülerde bir alana sıkıştırıldılar..
raflar duvardan duvara olamadı.. sallanan kitap rafları.. düşen kitaplar..
gözümü tırmalayan renkleri solmuş ciltler.. karton kapaklar..
bu yıl.. sonunda şu hale geldiler..



az göründüğüne bakmayın.. raflarda iki sıra kitap var..
raflar eski fransızca kitapların sayfalarıyla  kaplandılar..
bu kısacık cümleye kanmayın..
kaplanmaya başlandılar ama araya.. bir sınav krizi.. bir duygusal  kriz girince.. toplam 2 hafta civarında.. yemek masasının üstü ve her düz zemin kitap yığınları altında olarak.. geçti..
sonunda yerlerine itildiler.. ve ortalıkta yığılı dururken evde olduğum ve teve karşısında devede karşısında olduğum zamanlarda eve geldikleri gibi ambalaj kağıtlarıyla kaplanan kitaplar kitapla kaplı raflara..alfabetik sırayla dizildiler..



üç kitap rafının arasına.. raflar kesildi.. bir de evin içinde ordan oraya çeşitli görevlere atanıp duran tahta çekmeceli kutu..



yaklaşınca okunabilen raf bölümlerine daha bir esprili kağıtlar denk getirildi kaplanma aşamasında..
mesela kutunun üst çekmecesinde..
“kadınlar beklemeyi sevmez” yazıyor.. =P..
raflardan birinin kenarında..”dertsiz kulübe”..kara mizah noktalarım benim..
çekmecelerde.. kitap ayracı koleksiyonumla.. haritalar gezilerden toplanmış broşürler var merak edenlere bilgi..
bunları aralara yerleştirirken aşırı heves zarar veriri yaşadık bir de..
önce üst raf sonra kutu güzel yerleşti de.. yer yamuk olduğundan alt raflar biraz daha dar olmalıymış..
bu kadar matematik kuantum diye tepişen ben.. alta o rafı sokarım zorlamasına girince.. deniz kabukları koleksiyonu önce kafama sonra yerlere karıştı..
oysa her biri bir cam kaba.. geldiği yere göre konmuştu..da..
şimdi yurdumca alt üst kimlik karışımı içindeler..



ana kimlik deniz kabuğu.. geldiği yer mürefte olan çanakkale kabuğunda bulunabilir.. bilemiyorum..=P..
ben bunu çözemedim millet neyi çözme derdinde der.. devam ederim..

eski tahta bavul içinde dergiler ve bazı özel kitaplarla hemen el altında..



arada minik mor dokunuşlar.. gene yuva ile kafes arasında kalmanın şaşkınlığı içinde..

her evin döküntüleri.. sigortalar garantiler evraklar.. dergilikler içinde.. dergilikler.. eski bir sözlüğün sayfalarıyla kaplı..

kütüphanem kibelem inannham ishtarıma emanet..
kitaplar.. öykü roman.. anı tarih.. ve kadın eserleri dediğim.. kadının insan hakları ile ilgili kitaplarımın durduğu bölümlere ayrılmış.. bölümler etiketlerle bildirilmiş..



hatta bir index ataleticus bile yapılmış durumda.. =P bitmedi ama yapılıyor işte..
bitmeyen bitmeyecek bir proje..
hayat gibi..
her an birşeylerin yeri değişiyor..
evin her köşesinden yeni farklı unutulmuş bir kitap bulunup çıkabiliyor..
o yerini bulmadan bu bütün tama varamıyor..
ama eksikliği.. bulunana kadar farkedilmeyecek cinsten olduğundan.. bütün kendini bütün sanıyor..
hayat gibi..
hazır kaplamaya balamışken.. mumları.. çerçeveleri.. kutuları kapladım kapladım..

hayat gibi.. sen dilediğinle kapla.. biraz rutubet bir zorlanma ile.. açılır çıkar altından dokusu..

dedim ya gözüm değdikçe beni mutlu ediyor..
bazen yerimden kalkıp yaklaşıp.. yakından bakmama neden oluyor..
şimdilik.. yanına bir çalışma masası .. ve bir duvar dolusu ben’in eklenmesini bekliyor..
benleri de katarım ara ara..
şimdi.. cilt tamiri yapmadayım..



şu aletin adı.. işkence..
sıkmanın sıkıştırmanın işkence olduğunu marangozlar biliyor da..
diyesim var..
yok yok.. diyesim yok..
ben kitap cildi tamir etmeye çalışıyorum..
bir ben katacağım kitabıma.. üst kimlik niyetine..
daha asimile edilmiş kötü tohum kahverengi kanapenin gözyaşları var.. anlatacağım..
sevgi gibi.. bu yazımı sana adadım..
ama doğrusu pek keyif aldım..
nasıl olmuş bir deyiverin bakayım.. =P
toplan 4 haftalık bir rehabilitasyon etkisi var.. nice başlar hala boyunları üzerinde kaldıysa kitaplara teşekkür edilse yeri var..