...

asabiyim evet.. ya da asabiydim..
saman alevi gibi.. birden kontrolsüz sinirlenir..
hemen kendime gelirdim..

baktım beni çok üzüyor sonrasında yaptığım dediğim..
kontrol etmeyi öğrendim..

neye yaradı.. hiç..
daha çok kızdırılma dürtüsü verdim etrafa..
daha çok kontrol çabası harcadım..

pasif agresifim evet.. dim.. daha doğrusu..
baktım öfkem hedefimi etkileyemeyecek .. etrafa sıçratırdım..
ama hem rahatlamıyorum hem de sonrasında gene kendime üzüntü çıkarıyorum..
vazgeçtim..
şimdi öfkeme neden olan kişi ortalıktan tüyünce.. lafı sokup..
laf kalıyor bende.. içimde..
yani neye yaradı.. hiç.. daha çok kızdırılma dürtüsü uyandırdım çevreye karşı..

tahammülsüzüm evet.. düm daha doğrusu..
deneme tahtası gibi.. bakalım ne zaman tepki verecek diye test edilmeye dayanamazdım..

ama sonra bunların sadece çatışma olduğuna..
savaşın daha uzun soluklu olduğuna karar verdim..
ve dayandım.. sessiz sakin tepkisiz.. tam yeri gelene kadar..

ne oldu.. hiç.. çabuk çözdü insan oğlu/kızı..
ve savaşa meydan vermeden çete çatışmasına döndü özel yaşamım..

kolay doldurulurum evet..
dum daha doğrusu.. yargılamasam da.. hızla etiket oluştururdum..
ama sonra baktım insan oğlu/kızı değişebiliyor.. dönüşebiliyor..
vazgeçtim..
etiketlemekten..

e nooldu.. hiç..
benim değişmesini beklediklerim değişmedi.. sratıma gülerek sürdürdüler densizliklerini..

sonuç..
yeniden öfkeli pasif agresif.. kolay etiketleyen ve anlık laf sokmalarla yaşayan biri olmanın manası yok..
çevredekiler yüzünden..

dozu yok insanların çünkü.. o yüzden bir formülü yok bunun..

o zaman .. sanırım şimdi.. umursamaz diyebilirsiniz bana..

beklentisiz bir umursamazım..
fikir bile yürütmüyorum haklarında..

hoş .. güzel bişi yaşatırlarsa..
kendi kendime yaşatabildiklerime ek olarak..
iyi bişi..
yok eğer can sıkmaya kararlılar ise..
ben değiştiremem uğraşamam..
zaten uğraşsam ne oluyor ki..
hem dışa vurduğumdan daha fazla zarar veriyor bana.. sonradan o tepkimin gerginliği..
düşünmek bile istemiyorum..
neden dedi.. nasıl dedi.. neden yaptı.. bu ne cesaret.. sen ha ban ha.. filan..
der.. yapar.. bana da ona da sana da..
o da bu da şu da..
böyle artık insanlar..

o yüzden hah şaşkın.. der ve geçer atalet.. ve ben de.. ataleti yazan kadın yani..

yeryüzündeki misyonum mu..
insanlara yaklaşımım mı..
vermek istediğim mesaj mı..

yok öyle birşey.. ve olmaması için sıkı önlemler aldım..

umursamazım ben.. ve fütursuz.. ve duyarsız evet..
vaktim yok zira..
bunlarla uğraşmaya..
kendimi eğlemek.. hoş tutmak .. benim amacım..
okuduklarım yazdıklarım öğrenmem .. yaptığım herşeyde..
doğru ya da yanlış..
kendi kimyamı sabit tutmak..

o yüzden sinirlenmekten kaçınmam..
ve kişiselleşen itişmelere
girmemem..
orda burda şurda ve her yerde..

bilgelikten.. âkillikten ya da.. becerememekten değil..
umurumda olmadığından...