bir devir...

 

ondokuzuncu yüzyıldan önce..

gemiler kıyıya yanaşmazdı..

sandalcılar taşırdı yolcuları açıkta demir atan gemiye..

 

bindokuzyüzlerin başında..  şirketihayriyye..

gemilere yolcu ve yüklerin sandallarla taşınmasından kurtulmak için..

iskeleler inşa etti..

ancak 1914den sonra.. bu iskelelerin yanı başına da.. yolcuların beklemesi için binalar.. yapıldı..

karşı tarafta oturan halalarıma gitmek için her hafta kullanırdık.. bu iskeleyi..

eminönüne uğrayan vapur kaçırıldıysa.. köprüden yürüyerek geçip karaköy iskelesinden biniş.. benim yoruldum mızıldamalarım..

yeşil deri kanapeler.. pirinç kül tablaları.. ahşap kollara gömülmüş.. inen çıkan illa ki.. sıkışmış pencereler.. azıcık araladığında.. illa ki itiraz eden teyzelerr...amcalar..

babamın hovardalık günlerinde.. lüks mevkide.. tek kişilik koltuklar ve sehpalar olan oturma grupları.. bizoteli kristal çcamlı kapıları.. garsonları.. türk kahvesi..

güzel havalarda.. dışarda oturmalar..  ayaklar geminin kenarındaki demir tutamaklara değsin diye kayarak oturmalar.. nihayet değdiğinde.. bir büyümüşlük duygusu.. indir çocuum ayaklarını.. ne ayıp şey denildiğindeki.. bozum olmalar.. daha yeni kavuşmuştuk...

geri dönüş yolunda.. benim uykumun gelişi..

mızırdadığım zamanlarda.. babamın beni omuzlarına alıp.. eminönündeki tren istasyonuna kadar taşıyışı..

babamvayla götürürüm ben kızımı deyişi..

büyüdükçe.. iskeleye gemiyi bağlayan halatlar yeni bağlanmakta.. çımacılar daha tek tarafı tutma yerli yaya iskelelerini gemiyle vapur iskelesi arasına atmadan havalı bir şekilde.. atlanıverildi.. iskeleden vapura..

kocaman lastiklerin arasından.. suyun köpürüşü yeşil mavi beyaz... helezonlanışı havaya saçılan tuz iyot kokusu.. yüze vuran sprey gibi tuzlu su nemliliği..

beynimde.. burnumda..

martılar bi de..illaki..

aşk öyküm yok..

bir iki vapurla sınırlı bakışma kesişme.. eminönüne kadar takip edilmem var.. laf atılarak.. önemsiz..

vapurda.. ama çok anım var..

istanbullu olmak demek..

şirketihayriye ile flört demek..illaki..

bu battı.. haydarpaşa kapatıldı.. artık beşyıldızlıotel olacak.. denizle kara bağlantısı kesildi.. anadoludan.. eminönü bağlantısı dul kaldı.. eski siyahbeyaz filmler.. belgesel oldu gitti.. elde tahta bavulla.. gelen.. anadolulu fakir delikanlı ..artık bir belgesel yıldızı..

hepsi yok olmadan.. ruhsuz proforma .. biletçi.. kontrolör ..insan ruhu olmayan geçiş mekanları yerleşip.. biz de unutmadan.. burada da bir zaman kapsülü olsun..

ey yolcular.. deyin bakayım siz de .. vapur.. iskele anılarınızı..