kıskandım..

baştan söyliyeyim.. düzelecek süper olacak birinden söz ediyorum..
rahat olun..
------

arkadaşımın annesi..
ileri yaşta..
beyin kanaması felç..
acil ameliyat..
kliniğe getirdiler.. doksan küsur yaşlarında kadın.. uun boylu iri bir kadın..

ilk muayenede çok beğendim..
düzelir ve bağımsız yaşar dedim..
bağımsız derken yardım gerekmeden..
yanlış anlaşılmasın..
feminizmden söz etmiyorum..

dün ..
hani kırmıı elbiseli kadında anlattığım mekanik masada.. ayakta durma çalışması yapılıyor..
seansın son işi..
yorulmuş..
biraz aklı karışmış..

felç olan taraftaki kolu sarkmasın diye..
göğse geln bağmanın arasına yerleştirilmiş..
el ayası midesinin üzerine gelecek şekilde..
duruyor..

napolyonun ceketinin düğmeleri arasına soktuğu gibi canım..

elbet o el fazladan bastırıyor..
ama şööle bi sorun var..
o tarafını yabancılıyor henüz..
bu el kimin eli bilemiyor bazen..
biz buna ihmal deriz..
olur.. geçer sonra..

biz konuşurken fizyoterapistle resmi resmi dedi ki..
"bu ş... nin eli"
baktık boş boş..
"kocamın eli" dedi..
ihmal var ya...dedik..

devam ettik
konuşmaya..
yineledi..
"ş... nin eli.. çünkü o beni hiç bırakmaz.. hep sarılır..
arkamdan tutar.. düşmeyeyim diye.."

bakıştık.. o da... bir kadın olan fizyoterapistimle..

sonra..
gerisi de geldi..
"ş.. bırak canım beni.. düşmem.. biliyorum endişeleniyorsun ama.. sıkıştırıyor elin beni.. nefes alamıyorum.."

fizyoterapist..
uzandı eli kurtardı..
"bi ş ... amcayı yormayalım dedi fazla"..

kıskandım yalnız dedim..
kıskandım bu nasıl bir güvendir..
bana arkadan destek olan.. arkamdan gelip sarılan.. elini belime dolayan ..
kocamdır..

diyor şu anda..

kızlar.. fizyoterapistler ve hemşireler.. 22-30 arası kadınlar..
hepsi baş salladılar..
hiç biri gülümsemeden..

bu nasıl bir güven..ce..
nasıl bir inanç..

hayır hadı de ki başkası değil..çocukları da var kocaman..
onlardan biri de olabilir..
ama yok..

erkeğimdir.. kocamdır..

eh bu duygu güven özgüven arkaşlık dayanışma ruhu..
ne derseni deyin..

her eve lazzım..
biz de şaşırmış olmalıyız..
buna ihmal diyoruz...

şu şiirdeki gibi bitireyim..
"oysa bi kutarmak için Allah'ı kullarını kurtarma zahmetinden..
düştük değil mi bu yola..??"

bi de annem derdi ki..
"kurda sormuşlar ensen niye kalın diye..
kendi işimi kendim görürürüm de ondan .. demiş..

ama işte kurdun kolları kendine sarılmaz..
insanın da..

sahi sarılır mı kurtlar birbirine....